آیه ۴ - سوره الرحمن

آیه عَلَّمَهُ الْبَيانَ [4]

و به او سخن گفتن آموخت.

۱
(الرحمن/ ۴)

الرّضا (علیه السلام)- ذَلِکَ أمیرُالمُؤمِنینَ (علیه السلام) علَّمَهُ اللَّهُ تَعَالَی بَیَانَ کُلِّ شَیْءٍ یَحْتَاجُ إِلَیْهِ النَّاسُ.

امام رضا (علیه السلام)- او علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است، خداوند بیان هرچیزی را که مردم به آن نیاز دارند به او آموخته است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۸۸
بحارالأنوار، ج۳۶، ص۱۶۴/ بحارالأنوار، ج۳۰، ص۲۵۶/ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۱۷۱/ نورالثقلین/ القمی، ج۲، ص۳۴۳/ البرهان
۲
(الرحمن/ ۴)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَزَّ اللَّهُ وَ جَلَّ أَنْ یُقَالَ لَهُ مَکَانٌ یُومَی إِلَیْهِ وَ اللَّهُ لَیْسَ کَمَا یَقُولُ الْمُلْحِدُونَ وَ لَا کَمَا یَظُنُّ الْجَاهِلُونَ وَ لَکِنْ کَانَ وَ لَا مَکَانَ بِحَیْثُ لَا تَبْلُغُهُ الْأَذْهَانُ وَ قَوْلِی (کَانَ) لِتَعْرِیفِ کَوْنِهِ وَ هُوَ مِمَّا عَلَّمَ مِنَ الْبَیَانِ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیانَ فَقَوْلِی لَهُ کَانَ مِمَّا عَلَّمَنِی الْبَیَانَ لِأَنْطِقَ بِحُجَّهًِْ عَظَمَهًِْ الْمَنَّان.

امام علی (علیه السلام)- و خداوند بلند مرتبه‌تر از آن است که مکانی داشته باشد که بتوان بدان اشاره کرد. به خدا قسم! نه همچون گفته‌ی کافران است و نه همچون گمان جاهلان، ولی بود و حال آنکه هیچ جا و مکانی وجود نداشت، طوری که ذهن آدمی بدان نمیرسد. و مرادم از این گفته که خداوند بود، برای شناخت وجود و بودن اوست. این شناخت جزئی است از آن بیانی که دانسته شده. خداوند بلند مرتبه می‌فرماید: خَلَقَ الْإِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَیَانَ منظور از این سخنم که خداوند بود، از جمله بیانی است که خداوند آن را به من یاد داد تا از حجّت و برهان بزرگی خداوند منّان سخن بگویم.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۸۸
بحارالأنوار، ج۳۰، ص۱۰۱/ مجموعهًْ ورام، ج۲، ص۵
۳
(الرحمن/ ۴)

الصّادق (علیه السلام)- الْبَیَانُ الِاسْمُ الْأَعْظَمُ الَّذِی بِهِ عَلِمَ کُلَّ شَیْءٍ.

امام صادق (علیه السلام)- الْبَیانَ همان اسم اعظم است که به‌وسیله‌ی آن همه‌چیز دانسته می‌شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۸۸
نورالثقلین/ البرهان
بیشتر