آیه كَذلِكَ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عينٍ [54]
اينچنين‌اند بهشتيان؛ و آن‌ها را با «حورالعين» تزويج مى‌كنيم.
الصّادق (علیه السلام)- أَرْبَعَهًٌْ أُوتُوا سَمْعَ الْخَلَائِقِ النَّبِیُ (صلی الله علیه و آله) وَ حُورُ الْعِینِ وَ الْجَنَّهًُْ وَ النَّارُ فَمَا مِنْ عَبْدٍ یُصَلِّی عَلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَوْ یُسَلِّمُ عَلَیْهِ إِلَّا بَلَغَهُ ذَلِکَ وَ سَمِعَهُ وَ مَا مِنْ أَحَدٍ قَالَ اللَّهُمَّ زَوِّجْنَا مِنَ الْحُورِ الْعِینِ إِلَّا سَمِعَتْهُ وَ قُلْنَ: یَا رَبَّنَا فُلَاناً قَدْ خَطَبَنَا إِلَیْکَ فَزَوِّجْنَا مِنْه.
امام صادق (علیه السلام)- چهار چیز است که سخن همه‌ی مردم را می‌شنوند: پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، حورالعین، بهشت و دوزخ؛ بنابراین هیچ بنده‌ای نیست که بر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) درود بفرستد یا بر او سلام کند مگر اینکه درود و سلام او به پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسیده و حضرت آن را می‌شنود. و هیچ‌کس نیست که بگوید: «بار الها! مرا به ازدواج حورالعین در بیاور»! مگر اینکه حورالعین آن سخن را شنیده و گویند: «پروردگارا! فلانی ما را از تو خواستگاری نمود، ما را به همسری او درآور».
الکاظم (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاالْحَسَنِ (علیه السلام) عَنْ مَهْرِ السُّنَّهًِْ کَیْفَ صَارَ خَمْسَمِائَهًٍْ؟ فَقَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَوْجَبَ عَلَی نَفْسِهِ أَنْ لَا یُکَبِّرَهُ مُؤْمِنٌ مِائَهًَْ تَکْبِیرَهًٍْ وَ یُسَبِّحَهُ مِائَهًَْ تَسْبِیحَهًٍْ وَ یُحَمِّدَهُ مِائَهًَْ تَحْمِیدَهًٍْ وَ یُهَلِّلَهُ مِائَهًَْ تَهْلِیلَهًٍْ وَ یُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ مِائَهًَْ مَرَّهًٍْ ثُمَّ یَقُولَ: اللَّهُمَّ زَوِّجْنِی مِنَ الْحُورِ الْعِینِ إِلَّا زَوَّجَهُ اللَّهُ حَوْرَاءَ عَیْنَاءَ وَ جَعَلَ ذَلِکَ مَهْرَهَا ثُمَّ أَوْحَی اللَّهُ إِلَی نَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنْ سُنَّ مُهُورَ الْمُؤْمِنَاتِ خَمْسَمِائَهًِْ دِرْهَمٍ فَفَعَلَ ذَلِکَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ خَطَبَ إِلَی أَخِیهِ حُرْمَتَهُ (فَبَذَلَ لَهُ) خَمْسَمِائَهًِْ دِرْهَمٍ فَلَمْ یُزَوِّجْهُ فَقَدْ عَقَّهُ وَ اسْتَحَقَّ مِنَ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ أَنْ لَا یُزَوِّجَهُ حَوْرَاءَ.
امام کاظم (علیه السلام)- حسین‌بن‌خالد گوید: «از امام کاظم (علیه السلام) در مورد مهرالسّنه پرسیدم که چگونه پانصد درهم شد»؟ حضرت فرمود: «خداوند متعال بر خودش لازم شمرده که هرگاه مؤمنی صدبار «الله‌اکبر»، صدبار «سبحان‌الله»، صدبار «الحمدلله»، و صدبار «لااله‌الاالله» بگوید و صدبار بر محمّد و آل‌محمّد (علیه السلام) درود فرستد و آن‌گاه بگوید: «خداوندا! مرا به ازدواج حورالعین دربیاور»! حتماً حوریه‌ای را به ازدواج او درآورده و این اذکار را مهریّه‌ی آن حوری قرار دهد. سپس خداوند عزّوجلّ به پیامبرش (صلی الله علیه و آله) وحی فرمود که مهریّه‌ی زنان‌ِ باایمان را پانصد درهم، سنّت قرار دهد؛ رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نیز چنین کرد. و هر مؤمنی‌که زنی از خانواده‌ی برادر ایمانی‌اش را از او خواستگاری کند و پانصد درهم نیز بدهد ولی [آن برادر ایمانی نپذیرفته و] او را به ازدواج [آن زن] درنیاورد وی را آزرده و سزاوار این است که خداوند عزّوجلّ او را به ازدواج حوریه‌ای درنیاورد».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: الْمُؤْمِنُ یُزَوَّجُ ثَمَانَ مِائَهًِْ عَذْرَاءَ وَ أَلْفَ ثَیِّبٍ وَ وَ زَوْجَتَیْنِ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ ثَمَانَ مِائَهًِْ عَذْرَاءَ قَالَ نَعَمْ مَا یَفْتَرِشُ مِنْهُنَ شَیْئاً إِلَّا وَجَدَهَا کَذَلِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- از ابوبصیر نقل شده است که گفت: ...امام‌صادق (علیه السلام) فرمود: «مؤمن [در بهشت] با هشتصد همسر باکره و چهارهزار همسر غیرباکره و با دوتن از حوریان چشم‌درشت ازدواج خواهد کرد». [با تعجب] گفتم:»فدایت شوم! هشتصد همسر باکره»؟! حضرت فرمود: «آری! و با هرکدام همبستر شود باز هم او را باکره خواهد یافت».
الباقر (علیه السلام)- إِذَا دَخَلَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ وَ أَهْلُ النَّارِ النَّارَ بَعَثَ رَبُّ الْعِزَّهًِْ عَلِیّاً (علیه السلام) فَأَنْزَلَهُمْ مَنَازِلَهُمْ مِنَ الْجَنَّهًِْ فَزَوَّجَهُمْ فَعَلِیٌّ (علیه السلام) وَ اللَّهِ الَّذِی یُزَوِّجُ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ فِی الْجَنَّهًِْ وَ مَا ذَاکَ إِلَی أَحَدٍ غَیْرِهِ کَرَامَهًًْ مِنَ اللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ فَضْلًا فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ وَ مَنَّ بِهِ عَلَیْهِ.
امام باقر (علیه السلام)- چون بهشتیان به بهشت روند و دوزخیان به دوزخ، پروردگارِ شکوهمند علی (علیه السلام) را بفرستد تا او هریک از بهشتیان را در جایگاه مخصوص به خودش منزل دهد و همسری‌به ازدواج آن‌ها درآورد. به خدا سوگند! علی (علیه السلام) است که در بهشت، بهشتیان را به ازدواج [همسران بهشتی] درآورد و این‌کار به دست کسی دیگر جز او نیست؛ و این کرامتی است از جانب خدای عزّ ذکرُه و فضیلتی است‌که خداوند علی (علیه السلام) را به آن برتری داده و بر او منّت نهاده است.
الصّادق (علیه السلام)- فی کتاب الاحتجاج للطبرسی عن أبی‌عبدالله (علیه السلام) حدیث طویل و فیه قال السائل فَکَیْفَ تَکُونُ الْحَوْرَاءُ فِی کُلِ مَا أَتَاهَا زَوْجُهَا عَذْرَاءَ؟ قَالَ: إِنَّهَا خُلِقَتْ مِنَ الطِّیبِ لَا تَعْتَرِیهَا عَاهَهًٌْ وَ لَا تُخَالِطُ جِسْمَهَا آفَهًٌْ وَ لَا یَجْرِی فِی ثَقْبِهَا شَیْءٌ وَ لَا یُدَنِّسُهَا حَیْضٌ فَالرَّحِمُ مُلْتَزِقَهًٌْ إِذْ لَیْسَ فِیهِ لِسِوَی الْإِحْلِیلِ مَجْرًی. قَالَ: فَهِیَ تَلْبَسُ سَبْعِینَ حُلَّهًًْ وَ یَرَی زَوْجُهَا مُخَّ سَاقِهَا مِنْ وَرَاءِ حُلَلِهَا وَ بَدَنِهَا؟ قَالَ: نَعَمْ کَمَا یَرَی أَحَدُکُمُ الدَّرَاهِمَ إِذَا أُلْقِیَتْ فِی مَاءٍ صَافٍ قَدْرُهُ قِیدُ رُمْحٍ.
امام صادق (علیه السلام)- زندیقی از امام‌صادق (علیه السلام) پرسید: ... «چگونه می‌شود که هرگاه مرد بهشتی نزد حوریه‌اش [برای کامیابی] می‌رود او باکره است»؟ حضرت فرمود: «زیرا حوری بهشتی از پاکی آفریده شده است و هیچ آسیبی به او نمی‌رسد و آفتی با جسم او آمیخته و چیزی در فرجش روان نمی‌گردد و آلوده به‌حیض نمی‌شود؛ بنابراین رحِم به هم چسبیده است، زیرا مَجرایی جز برای [داخل‌شدن] آلت مردانه ندارد». زندیق‌گفت: «حوری‌بهشتی هفتاد جامه برتن می‌کند، با این‌حال همسرش مغز ساق پای او را از پشت جامه‌ها و بدنش می‌بیند»؟! حضرت فرمود: «آری! همچنان‌که شما دِرهم‌هایی‌که در آبی زلال افتاده‌اند را می‌بینید حتّی اگر عمق آب به‌اندازه‌ی یک نیزه باشد».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الَّذِی یَسْقُطُ مِنَ الْمَائِدَهًِْ مُهُورُ الْحُورِ الْعَیْنِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- غذایی‌که از سفره [روی زمین] می‌ریزد مهریّه‌ی حورالعین است [هرکس آن را بخورد پاداشش در قیامت، حورالعین خواهد بود].
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌حَمْزَهًَْ قَالَ سَمِعْتُهُ (علیه السلام) یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنَ الشِّیعَهًِْ: أَنْتُمُ الطَّیِّبُونَ وَ نِسَاؤُکُمُ الطَّیِّبَاتُ کُلُّ مُؤْمِنَهًٍْ حَوْرَاءُ عَیْنَاءُ وَ کُلُّ مُؤْمِنٍ صِدِّیق.
امام صادق (علیه السلام)- ابوحمزه گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم ... به یکی از شیعیان می‌فرمود: «شمایید پاکان و زنانتان [نیز] پاکان هستند (وَ الطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَ الطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَات؛ زنان پاک برای مردان پاک و مردان پاک برای زنان پاک (نور/۲۶))؛ هر زن مؤمنی [در بهشت] حوریه‌ای چشم‌درشت و هر مرد مؤمنی، صِدّیق خواهد بود».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ زَیْدِ‌بْنِ‌أَرْقَمَ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ یَا أَبَاالْقَاسِمِ (صلی الله علیه و آله) تَزْعُمُ أَنَ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ یَأْکُلُونَ وَ یَشْرَبُونَ. فَقَالَک وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَیُؤْتَی قُوَّهًَْ مِائَهًِْ رَجُلٍ عَلَی الْأَکْلِ وَ الشُّرْبِ وَ الْجِمَاع.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- زیدبن‌ارقم گوید: مردی از اهل‌کتاب نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت: «ای ابوالقاسم (صلی الله علیه و آله)! تو گمان می‌کنی که اهل بهشت می‌خورند و می‌آشامند»؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «سوگند به آن که جانم در دستان اوست! به هرکدام از آن‌ها نیروی صد مرد در خوردن و آشامیدن و آمیزش، داده می‌شود».