آیه ۴۱ - سوره دخان

امام علی (علیه السلام)- امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نامه‌ای به معاویه نوشت: «...اینک به خود آی و به خود بپرداز! قبل از اینکه در قبر وارد شوی، چراکه تو [همچون دیگران] به‌سوی خدا بازگشت می‌کنی و شتابان به‌سوی رستاخیزش می‌روی و به‌زودی ناگواریِ آن‌روز بر تو سنگینی خواهد نمود و اندوهش بر تو چیره خواهد گشت؛ در روزی‌که پشیمان را پشیمانی‌اش سودی نبخشد و عذرِ کسی‌که عذر می‌آورد، پذیرفته نگردد؛ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- ای مفضّل! مردمان حیران و سرگشته و سرمستند، در طغیان خود آمد و شد می‌کنند و به شیطان‌ها و طاغوت‌های‌خود اقتدا می‌نمایند؛ دارای چشم ولی کورند که نمی‌بینند و سخن‌گویانی گنگند که اندیشه نمی‌کنند و شنوندگانی کَرند که چیزی نمی‌شنوند؛ به چیزهای پست و فرومایه خرسندند و می‌پندارند که راه‌یافتگانند. از راه روشن زیرکان هوشیار به دور افتاده‌اند و در چراگاه پلیدانِ ناپاک به بهره‌برداری مشغول گشته‌اند؛ گویا از رسیدن ناگهانیِ مرگ در امان و از چشیدن کیفر کردار خویش برکنارند. ای وای بر ایشان! اینان چه بدبختند و چه رنج فراوان و بلای‌سختی در پیش دارند؛ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ* إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللهُ.