آیه طَعامُ الْأَثيمِ [44]
غذاى گنهكاران است.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ* طَعامُ الْأَثِیمِ؛ قَالَ نَزَلَتْ فِی أَبِی‌جَهْل.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ* طَعَامُ الأَثِیمِ؛ درباره‌ی ابوجهل نازل شده است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ قَطْرَهًًْ مِنَ الزَّقُّومِ قَطَرَتْ عَلَی جِبَالِ الْأَرْضِ لَسَاخَتْ إِلَی أَسْفَلِ سَبْعِ أَرَضِینَ وَ لَمَا أَطَاقَتْهُ فَکَیْفَ بِمَنْ هُوَ شَرَابُه.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سوگند به کسی‌که جان محّمد (صلی الله علیه و آله) در دستان اوست! اگر قطره‌ای از زقّوم بر روی کوهای زمین بریزد، آن‌کوه‌ها تا زیر هفت زمین فرو می‌روند و تاب و توان آن یک قطره را نخواهند داشت؛ پس چگونه کسی‌که [در دوزخ] زقّوم، نوشیدنی‌اش می‌باشد می‌تواند آن را تحمّل کند!
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ أَشْبَعَ مُؤْمِناً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهًُْ وَ مَنْ أَشْبَعَ کَافِراً کَانَ حَقّاً عَلَی اللَّهِ أَنْ یَمْلَأَ جَوْفَهُ مِنَ الزَّقُّومِ مُؤْمِناً کَانَ أَوْ کَافِراً.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه مؤمنی را سیر کند، بهشت برایش واجب شود و هرکه کافری را سیر کند، بر خدا سزاوار است که درونش را از زقّوم پر کند، چه مؤمن باشد و چه کافر.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ لِلَّهِ نَاراً فِی الْمَشْرِقِ خَلَقَهَا لِیُسْکِنَهَا أَرْوَاحَ الْکُفَّارِ وَ یَأْکُلُونَ مِنْ زَقُّومِهَا وَ یَشْرَبُونَ مِنْ حَمِیمِهَا لَیْلَهُمْ فَإِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ هَاجَتْ إِلَی وَادٍ بِالْیَمَنِ یُقَالُ لَهُ بَرَهُوتُ أَشَدُّ حَرّاً مِنْ نِیرَانِ الدُّنْیَا کَانُوا فِیهِ یَتَلَاقَوْنَ وَ یَتَعَارَفُونَ فَإِذَا کَانَ الْمَسَاءُ عَادُوا إِلَی النَّارِ فَهُمْ کَذَلِکَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًْ.
امام باقر (علیه السلام)- خداوند آتشی در مشرق دارد که آن را آفریده تا ارواح کافران را در آن جای دهد و آن‌ها از زقّوم آن بخورند و شب هنگام از آب سوزانش بنوشند؛ چون سپیده‌ی صبح بدمد آن ارواح به‌سوی سرزمینی در یمن به نام برَهوت برانگیخته می‌شوند که از آتش‌های دنیا گرم‌تر است و در آن‌جا با یکدیگر روبرو شده و همدیگر را می‌شناسند؛ چون شب فرا رسد به آن آتش بازمی‌گردند و تا روز قیامت حال و روزشان چنین خواهد بود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ أَهْلَ النَّارِ لَمَّا غَلَی الزَّقُّومُ وَ الضَّرِیعُ فِی بُطُونِهِمْ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ، سَأَلُوا الشَّرَابَ فَأُتُوا بِشَرَابٍ غَسَّاقٍ وَ صَدِیدٍ یَتَجَرَّعُهُ وَ لَا یَکَادُ یُسِیغُهُ الْآیَهًَْ وَ حَمِیمٍ یَغْلِی فِی جَهَنَّمَ مُنْذُ خُلِقَتْ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوه.
امام علی (علیه السلام)- هنگامی‌که زقّوم و ضَریع (خار خشک تلخ و بدبو) در شکم‌های‌دوزخیان همچون جوششِ آب سوزان بجوشد درخواست نوشیدنی می‌کنند. نوشیدنی چِرکاب و متعفّنی برایشان می‌آورند که به زحمت جرعه‌جرعه آن را سر می‌کشد و هرگز حاضر نیست به میل‌خود آن را بیاشامد و مرگ از هر جا به سراغ او می‌آید ولی با این همه نمی‌میرد! و به‌دنبال آن، عذاب شدیدی است! (ابراهیم/۱۷) و آب سوزانی می‌آورند که از روز آفرینش دوزخ، در آن می‌جوشد؛ که همچون فلز گداخته صورت‌ها را بریان می‌کند! چه بد نوشیدنی، و چه بد محلّ اجتماعی است! (کهف/۲۹).