آیه خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحيمِ [47]
[آنگاه به مأموران دوزخ خطاب مى‌شود:] او را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ أَی فاضغطوه مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ثُمَّ انْزِلُوا بِهِ الی سَواءِ الْجَحِیمِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- خُذُوهُ فَاعْتِلوهُ؛ یعنی او را از هر طرف تحت فشار قرار دهید؛ سپس او را پایین بکشید إِلی سَواء الجَحِیمِ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَنْ کَانَ مِنْ شِیعَتِنَا عَالِماً بِشَرِیعَتِنَا فَأَخْرَجَ ضُعَفَاءَ شِیعَتِنَا مِنْ ظُلْمَهًِْ جَهْلِهِمْ إِلَی نُورِ الْعِلْمِ الَّذِی حَبَوْنَاهُ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ عَلَی رَأْسِهِ تَاجٌ مِنْ نُورٍ یُضِیءُ لِأَهْلِ جَمِیعِ تِلْکَ الْعَرَصَات ... وَ لَا یَبْقَی نَاصِبٌ مِنَ النَّوَاصِبِ یُصِیبُهُ مِنْ شُعَاعِ تِلْکَ التِّیجَانِ إِلَّا عَمِیَتْ عَیْنَاهُ وَ صَمَّتْ أُذُنَاهُ وَ خَرِسَ لِسَانُهُ وَ یَحُولُ عَلَیْهِ أَشَدُّ مِنْ لَهَبِ النِّیرَانِ فیَحْمِلُهُمْ حَتَّی یَدْفَعَهُمْ إِلَی الزَّبَانِیَهًِْ فَیَدْعُوهُمْ إِلی سَواءِ الْجَحِیم.
امام علی (علیه السلام)- هریک از شیعیان‌ما که آگاه به آیین و مذهب ما باشد و [با علم خویش] شیعیان ناآگاه ما را از تاریکی جهلشان به روشنایی علمی‌که به او بخشیدیم، رهنمون شود روز قیامت با تاجی از نور وارد [صحرای‌محشر] شود که تمامی‌حاضران در آنجا را روشنی بخشد ... و هریک از دشمنان ما که پرتوی از نور آن تاج‌ها به او برسد چشمانش کور، گوش‌هایش کر و زبانش لال گردد و آن نور برایش به سخت‌تر از زبانه‌های‌آتش تبدیل گردد و آن‌ها را وادار به حرکت‌کرده تا تحویل مأموران دوزخشان دهد و آن مأموران [نیز] آن‌ها را به‌زور به میان دوزخ می‌رانند.
العسکری (علیه السلام)- تفسیر الإمام (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی اللهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ أَمَّا اسْتِهْزَاؤُهُ بِهِمْ فِی الْآخِرَهًِْ فَهُوَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ إِذَا أَقَرَّ الْمُنَافِقِینَ الْمُعَانِدِینَ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) فِی دَارِ اللَّعْنَهًِْ وَ الْهَوَانِ وَ عَذَّبَهُمْ بِتِلْکَ الْأَلْوَانِ الْعَجِیبَهًِْ مِنَ الْعَذَابِ وَ ... تُدَهْدِهُهُمُ الزَّبَانِیَهًُْ بِأَعْمِدَتِهَا فَتَنْکُسُهُمْ إِلی سَواءِ الْجَحِیمِ.
امام عسکری (علیه السلام)- در کتاب‌تفسیر [منسوب‌به] امام‌عسکری (علیه السلام) درباره‌ی این سخن خداوند متعال [که می‌فرماید]: خداوند آنان را استهزا می‌کند. (بقره/۱۵) آمده است که حضرت فرمود: «استهزاکردن منافقان توسّط خداوند در قیامت این گونه است که چون خداوند عزّوجلّ منافقان‌که با امام علی (علیه السلام) دشمنی می‌کرده‌اند را در جایگاهِ لعنت و خواری جای دهد و آن‌ها را با آن عذاب‌های گوناگون و حیرت‌انگیز عذاب کند ... مأموران دوزخ با گرزهای‌خویش آن‌ها را به‌پایین پرتاب کرده و به‌میان دوزخ واژگونشان می‌سازند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- ثُمَّ یُنَادِی مُنَادِی رَبِّنَا عَزَّوَجَلَّ یَا أَیَّتُهَا الزَّبَانِیَهًُْ تَنَاوَلِیهَا وَ حُطِّیهَا إِلی سَواءِ الْجَحِیمِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا لَمْ یَجْعَلْ لَهَا مَطَایَا مِنْ مُوَالَاهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ الطَّیِّبِینَ مِنْ آلِهِ قَالَ فَتُنَادِی تِلْکَ الْأَمْلَاکُ وَ یُقَلِّبُ اللَّهُ تِلْکَ الْأَثْقَالَ أَوْزَاراً وَ بَلَایَا عَلَی بَاعِثِهَا لِمَا فَارَقَهَا عَنْ مَطَایَاهَا مِنْ مُوَالَاهًِْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام).
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ...آنگاه نداکننده‌ی پروردگارمان ندا می‌دهد: «ای مأموران دوزخ! این اعمال صالح را گرفته و به میان دوزخ رها کنید؛ چراکه صاحب این اعمال‌صالح، برای [بالا بردن] آن‌ها مَرکب‌هایی از ولایت‌علی (علیه السلام) و پاکان از خاندان او قرار نداده است». پس آن فرشتگان [که مسؤول بردن اعمال‌صالح بودند، آن اعمال را] می‌گیرند و خداوند عزّوجلّ آن بارِ سنگین اعمال‌صالح را برای صاحبش تبدیل به بارِ گناه و گرفتاری می‌کند؛ چراکه آن اعمال، مَرکب‌هایی از ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) [برای بالارفتن و پذیرش] ندارند.