آیه ۵۶ - سوره دخان

امام باقر (علیه السلام)- سعد خفّاف از امام‌باقر (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: «ای سعد! قرآن را بیاموزید! زیرا قرآن در روز قیامت در زیباترین صورتی‌که مردمان دیده‌اند وارد [صحرای محشر] می‌شود ... آنگاه قرآن به صورتی دیگر سرِ خود را [به‌سوی مردمان] برمی‌گرداند». سعد گوید: به حضرت عرض کردم: «ای اباجعفر (علیه السلام)! با چه صورتی برمی‌گردد»؟ حضرت فرمود: «به‌صورت مردی رنگ‌پریده و دگرگون که همه‌ی اهل محشر او را می‌ببینند. در آن‌هنگام قرآن به سوی یکی از شیعیان ما که [در دنیا] قرآن را می‌شناخت و به‌وسیله‌ی آن با مخالفان بحث و جدال می‌کرد، آمده و روبروی او می‌ایستد و می‌گوید: «آیا مرا نمی‌شناسی»؟ آن مرد به او نگاهی کرده و می‌گوید: «ای بنده‌ی خدا! تو را نمی‌شناسم». در آن هنگام قرآن به صورت اولیّه‌اش درآمده و [دوباره] می‌گوید: «آیا مرا نمی‌شناسی»؟ آن مرد پاسخ می‌دهد: «آری! می‌شناسم». قرآن می‌گوید: «من همانی هستم که شب‌ها تو را بیدار نگه داشتم و زندگی‌ات را با رنج و سختی همراه نمودم و به‌خاطر من سختی کشیدی و مورد اتّهام قرار گرفتی؛ بدان‌که هر تاجری نتیجه و حاصل تجارت خویش را به‌طور کامل به دست آورَد و من امروز حامی و پشتیبان تو خواهم بود». سپس او را نزد پروردگارِ شکوهمند برده و عرض می‌کند: «پروردگارا! پروردگارا! این بنده‌ی توست و خودت بیش از هرکس به نهان و آشکار او آگاهی. او خودش را در راه من خسته می‌کرد و همواره حقّ مرا رعایت و به‌خاطر من با دیگران دشمنی می‌کرد و دوستی و دشمنی‌اش بر اساس من بود». خداوند عزّوجلّ نیز می‌فرماید: «بنده‌ام را وارد بهشت نمایید و یکی از جامه‌های بهشتی را بر او پوشانده و تاجی بر سرش نهید». چون با او چنین کنند، به قرآن نشانش دهند و از قرآن پرسند: «آیا از رفتاری‌که با دوستت انجام گرفت راضی هستی»؟ پاسخ دهد: «پروردگارا! من این پاداش را برای او اندک می‌دانم؛ پاداش نیک بیشتری به او عنایت فرما»! خداوند نیز فرماید: «به عزّت، شکوه، برتری و جایگاه والایم سوگند! به او و همه‌ی آن‌هایی‌که در رتبه‌ی او هستند، پنج نعمت به همراه چیزهایی‌دیگر عنایت می‌کنم؛ ایشان [از این پس] جوانانی باشند که پیر نشوند، تندرستانی باشند که بیمار نگردند، توانگرانی باشند که فقیر نشوند، شادکامانی باشند که اندوهگین نشوند و زنده‌هایی باشند که نمیرند». سپس امام (علیه السلام) این آیه را تلاوت فرمود: لا یَذُوقُونَ فِیهَا المَوتَ إِلا المَوتَةَ الأُولی».