آیه ۱۶ - سوره لقمان

امام باقر (علیه السلام)- از گناهان کوچک بترسید چون طالب و مدّعی دارند. کسی از شما نگوید: «گناه می‌کنم و بعد از خدا استغفار می‌کنم»؛ زیرا خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: آنچه را از پیش فرستاده‌اند و تمام آثار آن‌ها را می نویسیم و همه چیز را در کتاب آشکار کننده‌ای برشمرده‌ایم! (یس/۱۲). و باز می‌فرماید: إِنَّهَا إِن تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَکُن فِی صَخْرَةٍ أَوْ فِی السَّمَاوَاتِ أَوْ فِی الْأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللهُ إِنَّ اللهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ.

امام علی (علیه السلام)- امّا رخصتی که صاحب آن مختار است مانند آن است که خداوند متعال رخصت داد که بنده به خاطر ظلمش عقوبت شود. خداوند متعال می‌فرماید: کیفر بدی، مجازاتی است همانند آن و هرکس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست. (شوری/۴۰) در این آیه شخص مختار است که اگر بخواهد ببخشد و یا مانند آن را انجام دهد. و امّا رخصتی که ظاهرش خلاف باطن است و آیه‌ای که در ظاهر منقطع و معطوف است مانند آن است که آیه‌ای در کتاب خدا در موضوعی بیاید و پس از آن مطلبی که از نظر معنا متفاوت با آن است بیاید سپس کلامی بیاید که در ادامه‌ی سخن اوّل است مانند این آیه: وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لاَ تُشْرِکْ بِاللهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ سپس وصیّت لقمان قطع شده ... سپس کلام را در ادامه‌ی وصیّت لقمان به پسرش آورده و می‌فرماید: یَا بُنَیَّ إِنَّهَا إِنْ تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکُنْ فِی صَخْرَةٍ أَوْ فِی السَّمَاوَاتِ أَوْ فِی الْأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللهُ إِنَّ اللهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ.