آیه إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى [4]
آنچه مى‌گويد چيزى جز وحى [الهى] كه بر او القا شده نيست.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ مَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ بَعْدِی أَفْضَلَ مِنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ إِنَّهُ إِمَامُ أُمَّتِی وَ أَمِیرُهَا وَ إِنَّهُ وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی عَلَیْهَا مَنِ اقْتَدَی بِهِ بَعْدِی اهْتَدَی وَ مَنِ اهْتَدَی بِغَیْرِهِ ضَلَّ وَ غَوَی إِنِّی أَنَا النَّبِیُّ الْمُصْطَفَی (صلی الله علیه و آله) مَا أَنْطِقُ بِفَضْلِ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) عَنِْ الْهَوَی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- پس از من آسمان بر کسی سایه نیافکنده و زمین او را بر نداشته که افضل از علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) باشد. او امام امّت من و رهبر آن‌هاست و او وصی و جانشین من بر امّت است هرکه پس از من به او اقتدا کند هدایت یافته و هرکه دیگری رهبرش شود گمراه و بیچاره است من پیامبر برگزیده‌ام و از روی هوای نفس سخن از فضل علی نمی‌گویم؛ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحی.