آیه وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرى [49]
و اينكه اوست پروردگار ستاره [بزرگ و درخشنده] «شعرى»!
علی‌بن‌إبراهیم (علیه السلام)- نَجْمٌ فِی السَّمَاءِ یُسَمَّی الشِّعْرَی کَانَتْ قُرَیْشٌ وَ قَوْمٌ مِنَ الْعَرَبِ یَعْبُدُونَهُ وَ هُوَ نَجْمٌ یَطْلُعُ فِی آخِرِ اللَّیْلِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ستاره‌ای در آسمان است که شعری نامیده می‌شود. قبیله‌ی قریش و قبیله‌ی دیگری از عرب‌ها آن را می‌پرستیدند. و آن ستاره‌ای است که در آخر شب طلوع می‌کند.