آیه ۴۹ - سوره نجم

آیه وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرى [49]

و اينكه اوست پروردگار ستاره [بزرگ و درخشنده] «شعرى»!

۱
(نجم/ ۴۹)

علی‌بن‌إبراهیم (علیه السلام)- نَجْمٌ فِی السَّمَاءِ یُسَمَّی الشِّعْرَی کَانَتْ قُرَیْشٌ وَ قَوْمٌ مِنَ الْعَرَبِ یَعْبُدُونَهُ وَ هُوَ نَجْمٌ یَطْلُعُ فِی آخِرِ اللَّیْلِ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ستاره‌ای در آسمان است که شعری نامیده می‌شود. قبیله‌ی قریش و قبیله‌ی دیگری از عرب‌ها آن را می‌پرستیدند. و آن ستاره‌ای است که در آخر شب طلوع می‌کند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۲۲
القمی، ج۲، ص۳۳۹/ نورالثقلین/ البرهان
بیشتر