آیه لَقَدْ رَأى مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى [18]
به يقين او بزرگ‌ترين نشانه‌هاى پروردگارش را [در آن سفر آسمانى] ديد.
الکاظم (علیه السلام)- ثُمَّ أَخْبَرَ بِمَا رَأَی فَقَالَ لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری فَآیَاتُ اللَّهِ غَیْرُ اللَّهِ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ وَ لا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْماً فَإِذَا رَأَتْهُ الْأَبْصَارُ فَقَدْ أَحَاطَتْ بِهِ الْعِلْمُ وَ وَقَعَتِ الْمَعْرِفَهًُْ فَقَالَ أَبُو قُرَّهًَْ فَتُکَذِّبُ بِالرِّوَایَاتِ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ (علیه السلام) إِذَا کَانَتِ الرِّوَایَاتُ مُخَالِفَهًًْ لِلْقُرْآنِ کَذَّبْتُهَا وَ مَا أَجْمَعَ الْمُسْلِمُونَ عَلَیْهِ أَنَّهُ لَا یُحَاطُ بِهِ عِلْماً وَ لَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ.
امام کاظم (علیه السلام)- سپس خداوند آنچه را محمّد (صلی الله علیه و آله) دیده خبر می‌دهد و می‌فرماید: لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری و آیات خدا غیر خود خداست، و باز خداوند متعال می‌فرماید: ولی آن‌ها به [علم] او احاطه ندارند!. (طه/۱۱۰) درصورتی‌که اگر دیدگان او را ببینند علمشان به او احاطه کرده و دریافت او واقع شده است. ابوقرّه عرض کرد: «پس روایات را تکذیب می‌نمایید». فرمود: «هرگاه روایات مخالف قرآن باشند تکذیبشان می‌کنم. و آنچه مسلمانان بر آن اتّفاق دارند این است که چشم‌ها او را نمی‌بینند. (انعام/۱۰۳) و هیچ‌چیز همانند او نیست. (شوری/۱۱)
الباقر (علیه السلام)- فَرَأَی مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) مَا رَأَی بِبَصَرِهِ مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری یَعْنِی أَکْبَرَ الْآیَات.
امام باقر (علیه السلام)- حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) دید، آنچه را که با چشم ملاحظه کرده بود. مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری مقصود بزرگ‌ترین آیات پروردگار می‌باشد که با چشم دیدند.
الصّادق (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری قَالَ رَأَی جَبْرَئِیلَ عَلَی سَاقِهِ الدُّرُّ مِثْلَ الْقَطْرِ عَلَی الْبَقْلِ لَهُ سِتُّمِائَهًِْ جَنَاحٍ قَدْ مَلَأَ مَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ.
امام صادق (علیه السلام)- لقَدْ رَأَی مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الکُبْرَی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) جبرئیل را دید که بر ساق پایش مروارید بود مانند قطره بارانی که بر روی گیاهان باشد و دارای ششصد بال بود که تمام فضای بین آسمان و زمین را پر کرده بود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری رَأَی جَبْرَئِیلَ فِی صُورَتِهِ مَرَّتَیْنِ هَذِهِ الْمَرَّهًَْ وَ مَرَّهًًْ أُخْرَی وَ ذَلِکَ أَنَّ خَلْقَ جَبْرَئِیلَ خَلْقٌ عَظِیمٌ فَهُوَ مِنَ الرُّوحَانِیِّینَ الَّذِینَ لَا یُدْرِکُ خَلْقَهُمْ وَ لَا صِفَتَهُمْ إِلَّا رَبُّ الْعَالَمِینَ.
امام علی (علیه السلام)- لقَدْ رَأَی مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الکُبْرَی این است که: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) جبرئیل را در شکل ظاهری خودش، دو بار دید. این دفعه و یک دفعه‌ی دیگر. و آن اینکه ظاهر و هیکل جبرئیل خیلی بزرگ بود. زیرا از اجسام روحانی است، از آن‌هایی که هیچ‌کس نمی‌تواند به خلقت و صفت آن‌ها پی ببرد، مگر خداوند یکتا، پروردگار جهانیان.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَبِی حَمْزَهًَْ الثُّمَالِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی: عَمَّ یَتَساءَلُونَ، عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ فَقَالَ: کَانَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ: أَنَا وَ اللَّهِ النَّبَأُ الْعَظِیمُ الَّذِی اخْتَلَفَ فِیَ جَمِیعُ الْأُمَمِ بِأَلْسِنَتِهَا وَ اللَّهِ مَا لِلَّهِ نَبَأٌ أَعْظَمُ مِنِّی، وَ لَا لِلَّهِ آیَهًٌْ أَعْظَمُ مِنِّی.
امام علی (علیه السلام)- علی (علیه السلام) به یارانش فرمود: «به خدا سوگند! که من همان خبر بزرگ هستم که همه‌ی ملّت‌ها با زبان‌های خود درباره‌ی من اختلاف کرده‌اند، به خدا سوگند که خداوند را خبری بزرگتر از من نیست و برای خدا نشانه‌ای بزرگتر از من نیست».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ کَانَ تَوْفِیقاً مِنْ رَبِّی أَنْ غَمَّضْتُ عَیْنَیَّ فَکَلَّ بَصَرِی فَجَعَلْتُ أُبْصِرُ بِقَلْبِی کَمَا أُبْصِرُ بِعَیْنِی بَلْ أَبْعَدَ وَ أَبْلَغَ فَذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغی، لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری وَ إِنَّمَا کُنْتُ أُبْصِرُ مِنْ خَیْطِ الْإِبْرَهًِْ نُوراً بَیْنِی وَ بَیْنَ رَبِّی لَا تُطِیقُهُ الْأَبْصَارُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- این موفقیّتی از جانب خداوند بود که چشمانم بسته شد و بینایی من کند گردید و از دیدن باز ماند، و من آن‌چنان را که قبلاً با چشمم می‌دیدم، اکنون با قلبم مشاهده می کردم، بلکه دورتر و بیشتر و بهتر می‌دیدم. و این است که خداوند متعال می‌فرماید: مَا زَاغَ البَصَرُ و مَا طَغَی * لقَدْ رَأَی مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الکُبْرَی و از سوراخ بسیار ریزی مانند سوراخ سوزن، نوری را بین خودم و خدای خودم می‌دیدم که چشم‌ها تحمّل دیدن آن را نداشتند.
علی‌بن‌إبراهیم (علیه السلام)- لَقَدْ رَأی مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْری یَقُولُ لَقَد سَمِعَ کَلَاماً لَو لَا أَنَّهُ قَوَی مَا قَوَی.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لقَدْ رَأَی مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الکُبْرَی یعنی کلامی را شنید که اگر به او قدرت و توان داده نمی‌شد، نمی‌توانست آن را بشنود.