آیه سَبَّحَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ [1]
آنچه در آسمان‌ها و زمين است براى خدا تسبيح مى گويند؛ و او توانا و حكيم است.
السّجّاد (علیه السلام)- سُئِلَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) عَنِ التَّوْحِیدِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ أَقْوَامٌ مُتَعَمِّقُونَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ الْآیَاتِ مِنْ سُورَهًِْ الْحَدِیدِ إِلَی قَوْلِهِ وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ فَمَنْ رَامَ وَرَاءَ ذَلِکَ فَقَدْ هَلَکَ.
امام سجّاد (علیه السلام)- از امام سجّاد (علیه السلام) درباره‌ی توحید، پرسش شد، فرمود: خدای عزّوجلّ می‌دانست که در آخرالزّمان مردمی محقّق و موشکاف به دنیا می‌آیند، از این رو سوره: قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و آیات سوره‌ی حدید را که آخرش وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ است نازل فرمود، پس هرکه برای خداشناسی غیر از این جوید، هلاک است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- سَبَّحَ لِلهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ قَالَ هُوَ قَوْلُه أُعْطِیتُ جَوَامِعَ الْکَلَام.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سَبَّحَ لِلهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ جوامع الحکم (بهترین و جامع‌ترین کلمات) به من داده شده است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَدْعُوَ اللَّهَ تَعَالَی بِاسْمِهِ الْأَعْظَمِ فَیُسْتَجَابَ لَکَ فَاقْرَأْ مِنْ أَوَّلِ سُورَهًِْ الْحَدِیدِ إِلَی قَوْلِهِ وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُور.
امام علی (علیه السلام)- هرگاه خواستی خداوند را به اسم اعظمش بخوانی و اجابت شوی، سوره‌ی حدید را از اوّل تا هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُور بخوان.