آیه إِنَّ الْمُصَّدِّقينَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَريمٌ [18]
مردان و زنان انفاق كننده، و آنها كه[از اين راه] به خدا «قرض الحسنه» دهند، [پاداششان] براى آنان مضاعف مى شودو پاداش پرارزشى دارند.
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فَرَضَ لِلْفُقَرَاءِ فِی أَمْوَالِ الْأَغْنِیَاءِ فَرِیضَهًًْ لَا یُحْمَدُونَ إِلَّا بِأَدَائِهَا وَ هِیَ الزَّکَاهًُْ بِهَا حَقَنُوا دِمَاءَهُمْ وَ بِهَا سُمُّوا مُسْلِمِینَ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فَرَضَ فِی أَمْوَالِ الْأَغْنِیَاءِ حُقُوقاً غَیْرَ الزَّکَاهًِْ‌فَقَالَعزَّ وَ جَلَّ وَ الَّذِینَ فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ فَالْحَقُّ الْمَعْلُومُ مِنْ غَیْرِ الزَّکَاهًِْ وَ هُوَ شَیْءٌ یَفْرِضُهُ الرَّجُلُ عَلَی نَفْسِهِ فِی مَالِهِ یَجِبُ عَلَیْهِ أَنْ یَفْرِضَهُ عَلَی قَدْرِ طَاقَتِهِ وَ سَعَهًِْ مَالِهِ فَیُؤَدِّی الَّذِی فَرَضَ عَلَی نَفْسِهِ إِنْ شَاءَ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ إِنْ شَاءَ فِی کُلِّ جُمْعَهًٍْ وَ إِنْ شَاءَ فِی کُلِّ شَهْرٍ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَیْضاً أَقْرَضُوا اللهَ قَرْضاً حَسَناً وَ هَذَا غَیْرُ الزَّکَاهًْ.
امام صادق (صلی الله علیه و آله)- خداوند عزّوجلّ در ثروت ثروتمندان برای فقیران حق واجبی قرار داده است که ثروتمندان فقط با ادای این واجب ستایش می‌شوند و آن زکات است که به‌واسطه‌ی آن خودشان را حفظ می‌کنند و به‌واسطه‌ی این کارشان مسلمان نامیده می‌شوند. خداوند بزرگ در اموال توانگران حقوقی غیر از زکات قرار داده و فرموده است: و آنان که در اموالشان حقی است معین (معارج/۲۴) پس حقّ معلوم، چیزی جز زکات است، و آن مقداری است که هرکس بر خود پرداختن آن را مقرّر می‌دارد، و لازم است در حدود توانایی و قدرت مالی او باشد؛ و آن را هر طور خواست: روزانه یا هفتگی یا ماهانه می‌پردازد. نیز خدای بزرگ فرموده است: أَقْرَضُوا اللهَ قَرْضاً حَسَناً این نیز غیر زکات است.
الصّادق (علیه السلام)- عَلَی بَابِ الْجَنَّهًِْ مَکْتُوبٌ الْقَرْضُ بِثَمَانِیَهًَْ عَشَرَ وَ الصَّدَقَهًُْ بِعَشَرَهًٍْ وَ ذَلِکَ أَنَّ الْقَرْضَ لَا یَکُونُ إِلَّا فِی یَدِ الْمُحْتَاجِ وَ الصَّدَقَهًَْ رُبَّمَا وَقَعَتْ فِی یَدِ غَیْرِ مُحْتَاجٍ.
امام صادق (صلی الله علیه و آله)- بر دروازه بهشت نگاشته شده است: پاداش قرض، هجده [برابر] و صدقه ده [برابر] است، زیرا قرض فقط برای انسان محتاج است، امّا صدقه شاید به دست انسان غیر محتاج برسد.