آیه وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهيمَ وَ جَعَلْنا في ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ [26]
ما نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در دودمان آن دو نبوّت و كتاب قرار داديم؛ بعضى از آنها هدايت يافته اند و بسيارى از آنها گنهكارند.
الرّضا (علیه السلام)- حَضَرَ الرِّضَا مَجْلِسَ الْمَأْمُونِ بِمَرْوَ وَ قَدِ اجْتَمَعَ فِی مَجْلِسِهِ جَمَاعَهًٌْ مِنْ عُلَمَاءِ أَهْلِ الْعِرَاقِ وَ خُرَاسَانَقَالَتِ الْعُلَمَاءُ أَخْبِرْنَا یَا أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) عَنِ الْعِتْرَهًِْ أَ هُمُ الْآلُ أَمْ غَیْرُ الْآلِ فَقَالَ الرِّضَا (علیه السلام) هُمُ الْآلُ فَقَالَتِ الْعُلَمَاءُ فَهَذَا رسول الله (صلی الله علیه و آله) یُؤْثَرُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ أُمَّتِی آلِی وَ هَؤُلَاءِ أَصْحَابُهُ یَقُولُونَ بِالْخَبَرِ الْمُسْتَفَاضِ الَّذِی لَا یُمْکِنُ دَفْعُهُ آل محمد (علیهم السلام) أُمَّتُهُ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ (علیه السلام) أَخْبِرُونِی هَلْ تَحْرُمُ الصَّدَقَهًُْ عَلَی الْآلِ قَالُوا نَعَمْ قَالَ فَتَحْرُمُ عَلَی الْأُمَّهًِْ قَالُوا لَا قَالَ هَذَا فَرْقُ مَا بَیْنَ الْآلِ وَ الْأُمَّهًِْ وَیْحَکُمْ أَیْنَ یُذْهَبُ بِکُمْ أَ ضَرَبْتُمْ عَنِ الذِّکْرِ صَفْحاً أَمْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّهُ وَقَعَتِ الْوِرَاثَهًُْ وَ الطَّهَارَهًُْ عَلَی الْمُصْطَفَیْنَ الْمُهْتَدِینَ دُونَ سَائِرِهِمْ قَالُوا وَ مِنْ أَیْنَ یَا أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) قَالَ مِنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِیمَ وَ جَعَلْنا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْکِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ فَصَارَتْ وِرَاثَهًُْ النُّبُوَّهًِْ وَ الْکِتَابِ لِلْمُهْتَدِینَ دُونَ الْفَاسِقِین أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَ نُوحاً (علیه السلام) حِینَ سَأَلَ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَ إِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَ أَنْتَ أَحْکَمُ الْحاکِمِینَ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَعَدَهُ أَنْ یُنْجِیَهُ وَ أَهْلَهُ فَقَالَ لَهُ رَبُّهُ عَزَّ وَ جَلَ یا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صالِحٍفَلا تَسْئَلْنِ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّی أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجاهِلِین.
امام رضا (علیه السلام)- امام رضا (علیه السلام) در مرو مجلس مأمون حاضر شد که جمعی از علمای خراسان و عراق آنجا بودند، ... علما گفتند: «ای ابا الحسن! در مورد عترت به ما بگو، آنها آل هستند یا آل نیستند»؟ امام رضا (علیه السلام) فرمود: «آنان آل او هستند». علما گفتند: «پس این کلام از رسول خدا چگونه است که فرمود: امّتم آل من هستند و اصحاب او با خبر مستفیض که نمی‌توان آن را رد کرد، می‌گویند: آل محمّد، امّت اوست». امام رضا (علیه السلام) فرمود: «به من بگویید آیا صدقه به آل او حرام است»؟ گفتند: «بله». فرمود: «پس صدقه بر امت حرام است»؟ گفتند: «نه». فرمود: «این تفاوت، میان آل و امّت است. وای بر شما، شما را به کجا می‌برند؟ آیا شما از ذکر روی گردانیده‌اید یا قومی اسراف‌کار هستید؟ آیا نمی‌دانید که وراثت و پاکی از آن برگزیدگان هدایت شده است نه دیگران»؟ گفتند: «از کجا چنین نتیجه‌ای گرفته‌ای ای اباالحسن»؟ فرمود: «از کلام خداوند عزّوجلّ: ولقَدْ أَرْسَلنَا نُوحًا وإِبْرَاهِیمَ وجَعَلنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوةَ والکِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وکَثِیرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ پس وارث نبوّت و کتاب از آن هدایت‌شدگان است نه فاسقین. آیا نمی‌دانید که نوح از پروردگار متعال درخواست کرد و فرمود: پروردگارا! پسرم از خاندان من است و وعده تو [در مورد نجات خاندانم] حق است و تو از همه حکم‌کنندگان برتری!» (هود/۴۵) و خداوند عزّوجلّ به او فرمود: فرمود: «ای نوح! او از اهل تو نیست! او عمل غیر صالحی است [فرد ناشایسته‌ای است]! پس، آنچه را از آن آگاه نیستی، از من مخواه! من به تو اندرز می‌دهم تا از جاهلان نباشی!!» (هود/۴۶)