آیه ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ [10]
سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و پيوسته آن را مسخره مى‌نمودند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذِینَ أَساؤُا السُّوای أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللهِ وَ کانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُنَ أَیْ ظَلَمُوا وَ اسْتَهْزَءُوا.
علیّ‌ّّّّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَی أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللهِ وَ کَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُون، یعنی ستم ورزیدند و تمسخر کردند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذِینَ أَساؤُا إِلَی نُفُوسِهِمْ بِالْکُفْرِ بِاللَّهِ وَ تَکْذِیبِ رُسُلِهِ السُّوای أَیِ الْخُلَّهًَْ الَّتِی تَسُوءُ صَاحِبَهَا إِذَا أَدْرَکَهَا وَ هِیَ عَذَابُ النَّارِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا، منظور این است که با کفر به خدا و تکذیب پیامبران به نفس خود بدی کردند. السُّوأَی؛ یعنی دوستی که چون به دوست خود برسد به وی بدی کند و منظور عذاب آتش است.