آیه اللهُ الَّذي يُرْسِلُ الرِّياحَ فَتُثيرُ سَحاباً فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشاءُ وَ يَجْعَلُهُ كِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَإِذا أَصابَ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ [48]
خداوند همان كسى است كه بادها را مى‌فرستد تا ابرهايى را به حركت درآورند، سپس آن‌ها را در آسمان آن‌گونه كه بخواهد مى‌گستراند و متراكم مى‌سازد؛ دراين‌هنگام دانه‌هاى باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن خارج مى‌شود، هنگامى‌كه اين [باران حيات‌بخش] را به هركس از بندگانش كه بخواهد برساند، ناگهان خوشحال مى‌شوند.