آیه وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذا دَعاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ [25]
از نشانه‌هاى او اين است كه آسمان و زمين به فرمان او برپاست، سپس هنگامى‌كه شما را [در قيامت] از زمين فرا خواند، ناگهان همه‌ی شما خارج مى‌شويد [و در صحنه محشر حضور مى‌يابيد]!
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ أَیْ مِنَ الْقَبْرِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) یَأْمُرُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِسْرَافِیلَ (علیه السلام) فَیَنْفُخُ فِی الصُّورِ بَعْدَ مَا یُصَوِّرُ الصُّوَرَ فِی الْقُبُورِ فَیَخْرُجُ الْخَلَائِقُ کُلُّهُمْ مِنْ قُبُورِهِمْ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ مِنَ الْأَرْضِ أَحْیَاءً.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ؛ یعنی از قبرها خوانده می‌شوید. از ابن‌عباس (رحمة الله علیه) نقل شده که خدای عزّ‌وجلّ به اسرافیل امر می‌کند پس در صور می‌دمد، بعد از آن که صور در قبور مصور می‌شود، تمامی خلائق از قبورشان خارج می‌شوند؛ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ، یعنی زنده از زمین بیرون می‌آیید».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ قَالَ: یَعْنِی السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ هَاهُنَا ثُمَّ إِذَا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ وَ هُوَ رَدٌّ عَلَی أَصْنَافِ الزَّنَادِقَهًِْ.
علیّ‌ّّّّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- منظور از وَ مِنْ آیَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ؛ یعنی آسمان و زمین این دنیاست و ثُمَّ إِذَا دَعَاکُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُجُونَ؛ این پاسخی است به گروه‌های مختلف زندیق‌ها.