آیه وَ مِنْ آياتِهِ يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ [24]
و از نشانه‌هاى او اين است كه برق [آسمانى] را به شما نشان مى‌دهد كه مايه‌ی بيم و اميد است [بيم از صاعقه و اميد به نزول باران] و از آسمان آبى فرو مى‌فرستد كه زمين را بعد از مردنش به‌وسيله‌ی آن زنده مى‌كند. در اين نشانه‌هايى است براى گروهى كه مى‌انديشند.
الباقر (علیه السلام)- أَمَّا قَوْلُهُ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً فَإِنَّ السَّمَاءَ فِی الْبَطْنِ رَسُولُ اللَّهِ وَ الْمَاءَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) جَعَلَ عَلِیّاً (علیه السلام) مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَذَلِکَ قَوْلُهُ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً.
امام باقر (علیه السلام)- یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً، «سماء» در معنای باطنی قرآن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و «ماء» أمیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است، خداوند با این عبارت، علی (علیه السلام) را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قرار داده است، و این معنای یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً است.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ أَبِی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فِی‌قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَالَ لَیْسَ یُحْیِیهَا بِالْقَطْرِ وَ لَکِنْ یَبْعَثُ اللَّهُ رِجَالًا فَیُحْیُونَ الْعَدْلَ فَتُحْیَا الْأَرْضُ لِإِحْیَاءِ الْعَدْلِ وَ لَإِقَامَهًُْ الْحَدِّ لِلَّهِ أَنْفَعُ فِی الْأَرْضِ مِنَ الْقَطْرِ أَرْبَعِینَ صَبَاحا.
امام کاظم (علیه السلام)- عبدالرّحمن‌بن حجاج نقل می‌کند: امام کاظم (علیه السلام) درباره‌ی این کلام خداوند عزّوجلّ: یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها فرمود: «زمین را با باران زنده نمی‌کند، بلکه خداوند عزّوجلّ مردمی را می‌فرستد که عدل را زنده می‌کنند و زمین با احیاء عدل و با اقامه‌ی حدّ زنده می‌شود. و این حیات و زنده شدن، سودمندتر از چهل روز باران است».
الکاظم (علیه السلام)- یَا هِشَامُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بَشَّرَ أَهْلَ الْعَقْلِ وَ الْفَهْمِ فِی کِتَابِه ... وَ قَالَ إِنَّ فِی اخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا أَنْزَلَ اللهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ تَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ لآَیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُون ... وَ قَالَ وَ مِنْ آیاتِهِ یُرِیکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیِی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ.
امام کاظم (علیه السلام)- ای هشام! خداوند به اهل عقل و فهم در کتاب خود بشارت داده و فرموده است: در آفرینش آسمانها و زمین، و در آمد و شد شب و روز، و در کشتیهایی که در دریا می‌روند و مایه سود مردمند، و در بارانی که خدا از آسمان فرو می‌فرستد تا زمین مرده را بدان زنده سازد و جنبندگان را در آن پراکنده کند، و در حرکت بادها، و ابرهای مسخّر میان زمین و آسمان برای خردمندانی که در می‌یابند نشانه هاست. (بقره/۱۶۴). همچنین فرموده: وَ مِنْ آیاتِهِ یُرِیکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیِی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ.