آیه اللهُ لَطيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزيزُ [19]
خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هركس را بخواهد روزى مىدهد و او توانا و شكست ناپذير است.
الصّادق (علیه السلام)- عن ابیبصیر قلت اللهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ قَالَ وَلَایَهًُْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید، به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «اللهُ لطِیفٌ بِعِبَادِهِ یرْزُقُ مَن یشَاءُ [یعنی چه]»؟ فرمود: «آن ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است [خداوند به هرکس که اراده کند ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) را عطا میکند]».
الرّضا (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِبْنِخَالِدٍ عَنْ أَبِیالْحَسَنِ الرِّضَا (علیه السلام) أَنَّهُ قَال {فِی مَعنَی بَعضِ اَسمَاءِ اللهِ تَعَالَی قَالَ (علیه السلام):} وَ أَمَّا اللَّطِیفُ فَلَیْسَ عَلَی قِلَّهًٍْ وَ قَضَافَهًٍْ وَ صِغَرٍ وَ لَکِنْ ذَلِکَ عَلَی النَّفَاذِ فِی الْأَشْیَاءِ وَ الِامْتِنَاعِ مِنْ أَنْ یُدْرَکَ کَقَوْلِکَ لَطُفَ عَنِّی هَذَا الْأَمْرُ وَ لَطُفَ فُلَانٌ فِی مَذْهَبِهِ وَ قَوْلِهِ یُخْبِرُکَ أَنَّهُ غَمَضَ فَبَهَرَ الْعَقْلَ وَ فَاتَ الطَّلَبُ وَ عَادَ مُتَعَمِّقاً مُتَلَطِّفاً لَا یُدْرِکُهُ الْوَهْمُ فَهَکَذَا لَطُفَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَنْ أَنْ یُدْرَکَ بِحَدٍّ أَوْ یُحَدَّ بِوَصْفٍ وَ اللَّطَافَهًُْ مِنَّا الصِّغَرُ وَ الْقِلَّهًُْ فَقَدْ جَمَعَنَا الِاسْمُ وَ اخْتَلَفَ الْمَعْنَی.
امام رضا (علیه السلام)- حسینبنخالد از امام رضا (علیه السلام) روایت میکند که آن حضرت (علیه السلام) دربارهی معنی برخی از نامهای خداوند فرمود: «لطیف بهمعنای اندکبودن و کاستی و کوچکی نیست، بلکه بهمعنای رخنه و نفوذ در اشیاء است بدون آنکه این امر قابل درک باشد. همچنانکه خطاب به فردی بگویی؛ این امر بر من پوشیده ماند و لَطَف فِلانٌ فِی مَذْهَبِه، یعنی مذهب فلانی آرام و متعادل شد. این بدان معناست که او اندکی چشمپوشی کرد و عقلش شکوفا شد و امکان جستجوی آن از بین رفت و ژرف و لطیف گونه شد، بهطوری که در گسترهی خیال نمیگنجد. خداوند نیز ظریفتر از آن است که بهوسیلهی حدّی که قابل توصیف باشد، او را درک کرد. لطافت [در قاموس ما انسانها] بهمعنای کوچک و اندکبودن است از این روی اسم، یکی است، امّا معنای آن متفاوت است».
ابنعبّاس (رحمة الله علیه)- اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ أَیْ حَفِیٌّ بَارٌّ بِهِمْ رَفِیقٌ.
ابنعبّاس ( اللهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ، یعنی بسیار بخشنده و نیکوکار و مدارا کننده با بندگان است.