آیه ۲۲ - سوره شوری

آیه تَرَى الظَّالِمينَ مُشْفِقينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ في رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ ما يَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبيرُ [22]

[در آن روز] ستمكاران را مى‌بينى كه از اعمالى كه انجام داده‌اند سخت بيمناكند، درحالى‌كه [نتيجه‌ی] اعمالشان آن‌ها را فرا گرفته امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند در باغ‌هاى سرسبز بهشتند و هرچه بخواهند نزد پروردگارشان براى آن‌ها فراهم است، اين است فضل [و بخشش] بزرگ!

۱
(شوری/ ۲۲)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ تَرَی الظَّالِمِینَ یَعْنِی الَّذِینَ ظَلَمُوا آل محمد (علیهم السلام) حَقَّهُمْ مُشْفِقِینَ مِمَّا کَسَبُوا أَیْ خَائِفُونَ مِمَّا ارْتَکَبُوا وَ عَمِلُوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ مَا یَخَافُونَهُ ثُمَّ ذَکَرَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْکَلِمَهًِْ وَ اتَّبَعَوُهَا فَقَالَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِی رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ.

امام علی (علیه السلام)- تَرَی الظَّالِمِینَ یعنی می‌بینی ستمگران حق آل محمّد (علیهم السلام) را. مُشْفِقِینَ مِمَّا کَسَبُوا؛ از کاری که کرده‌اند بیمناکند. وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ؛ آن ناراحتی ایشان را فرا خواهد گرفت، سپس خداوند ذکر می‌کند کسانی را که ایمان به کلمه آورده و پیرو آن‌ها شده‌اند می‌فرماید، وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِی رَوْضاتِ الجَنَّات.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۹۸
بحارالأنوار، ج۲۴، ص۱۷۴/ بحارالأنوار، ج۳۱، ص۵۸۰/ القمی، ج۲، ص۲۷۴
۲
(شوری/ ۲۲)

الرّضا (علیه السلام)- فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ هَذِهِ الْآیَهًَْ عَلَی نَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی فَهَذِهِ الْمَوَدَّهًُْ لَا یَأْتِی بِهَا أَحَدٌ مُؤْمِناً مُخْلِصاً إِلَّا اسْتَوْجَبَ الْجَنَّهًَْ لِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِی رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ ما یَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ذلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی مُفَسَّراً وَ مُبَیَّناً.

امام رضا (علیه السلام)- خداوند این آیه را بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل فرمود: قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْموَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَکُور کسی این مودّت را با حال اخلاص و ایمان ارائه نمی‌کند مگر اینکه مستوجب بهشت خواهد بود، زیرا خداوند در این آیه چنین می‌فرماید: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِی رَوْضاتِ الجَنَّاتِ لَهُمْ ما یَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ، «ذلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْموَدَّةَ فِی الْقُرْبی؛ [این آیه صدر و ذیل آن مفسّر و مبیّن یکدیگرند.]

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۶۰۰
بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۲۷/ الأمالی للصدوق، ص۵۲۹؛ فیه: «لایأتی...» محذوف/ بشارهًْ المصطفی، ص۲۳۲/ عیون أخبارالرضا (ج۱، ص۲۳۵
بیشتر