آیه فَإِنْ أَعْرَضُوا فَما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفيظاً إِنْ عَلَيْكَ إِلاَّ الْبَلاغُ وَ إِنَّا إِذا أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْديهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسانَ كَفُورٌ [48]
و اگر [از آيين تو] روىگردان شوند [غمگين مباش]، ما تو را حافظ آنان [و مأمور اجبارشان] قرار ندادهايم؛ وظيفهی تو تنها ابلاغ است و هنگامىكه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانيم به آن دلخوش مىشود و اگر بلايى به خاطر اعمالى كه انجام دادهاند به آنها رسد [به ناسپاسى مىپردازند، چرا كه] انسان بسيار ناسپاس است.