آیه ۱۳ - سوره ذاریات

آیه يَوْمَ هُمْ عَلَى النّارِ يُفْتَنُونَ [13]

[بگو: آرى]! همان روزى است كه آن‌ها ‌را بر آتش عذاب مى‌كنند!

۱
(ذاریات/ ۱۳)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ سَأَلُوهُ (علیه السلام) عَنِ الْمُتَشَابِهِ فِی تَفْسِیرِ الْفِتْنَةِ فَقَال أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) ... وَ مِنْهُ فِتْنَهًُْ الْعَذَابِ وَ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَی یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ أَیْ یُعَذَّبُونَ.

امام علی (علیه السلام)- از حضرت علی (علیه السلام) درباره‌ی آیات متشابه در تفسیر فِتنَة سؤال کردند، حضرت (علیه السلام) فرمود: «و از جمله‌ی معانی فتنه، عذاب است و این همان قول خداوند متعال است: یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ؛ یعنی در آتش عذاب می‌شوند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۱۰۸
بحارالأنوار، ج۹۰، ص۱۶/ بحارالأنوار، ج۵، ص۱۷۴/ القمی، ج۲، ص۳۲۹؛ «و منه فتنهًْ العذاب» محذوف
۲
(ذاریات/ ۱۳)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ؛ قَالَ یُکْسَرُونَ فِی الْکَرَّهًِْ کَمَا یُکْسَرُ الذَّهَبُ حَتَّی یَرْجِعَ کُلُّ شَیْءٍ إِلَی شِبْهِهِ یَعْنِی إِلَی حَقِیقَتِهِ.

امام صادق (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) در تأویل آیه: یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ؛ سؤال شد، حضرت (علیه السلام) فرمود: «مقصود این است که آن‌ها به یک‌باره و یک‌دفعه می‌شکنند و ذوب می‌شوند، همان‌طورکه طلا ذوب می‌شود تا اینکه هرچیزی به شبه خود یعنی به حقیقت خود بازگشت کند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۱۰۸
بحارالأنوار، ج۵۳، ص۴۴/ البرهان
بیشتر