آیه ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ [42]
كه بر هيچ‌چيز نمى‌گذشت مگر اينكه آن را همچون استخوان‌هاى پوسيده مى‌ساخت.
الصّادق (علیه السلام)- لَمَّا حَضَرَتْ نُوحاً (علیه السلام) الْوَفَاهًُْ دَعَا الشِّیعَهًَْ فَقَالَ لَهُمْ اعْلَمُوا أَنَّهُ سَتَکُونُ بَعْدِی غَیْبَهًٌْ تَظْهَرُ فِیهَا الطَّوَاغِیتُ وَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یُفَرِّجُ عَنْکُمْ بِالْقَائِمِ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ هُودٌ (علیه السلام) لَهُ سَمْتٌ وَ سَکِینَهًٌْ وَ وَقَارٌ یُشْبِهُنِی فِی خَلْقِی وَ خُلُقِی وَ سَیُهْلِکُ اللَّهُ أَعْدَاءَکُمْ عِنْدَ ظُهُورِهِ بِالرِّیحِ فَلَمْ یَزَالُوا یَتَرَقَّبُونَ هُوداً (علیه السلام) وَ یَنْتَظِرُونَ ظُهُورَهُ حَتَّی طَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُ کَثِیرٍ مِنْهُمْ فَأَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَی ذِکْرُهُ نَبِیَّهُ هُوداً (علیه السلام) عِنْدَ الْیَأْسِ مِنْهُمْ وَ تَنَاهِی الْبَلَاءِ بِهِمْ وَ أَهْلَکَ الْأَعْدَاءَ بِالرِّیحِ الْعَقِیمِ الَّتِی وَصَفَهَا اللَّهُ تَعَالَی ذِکْرُهُ فَقَالَ ما تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ثُمَّ وَقَعَتِ الْغَیْبَهًُْ بِهِ بَعْدَ ذَلِکَ إِلَی أَنْ ظَهَرَ صَالِحٌ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- هنگامی‌که وفات حضرت نوح (علیه السلام) فرا رسید پیروان خود را طلب کرد و به آن‌ها گفت: «بدانید که پس از من غیبتی خواهد بود که سرکشان ظاهر خواهند شد و خدای عزّوجلّ به یک قائمی از فرزندان من که نامش هود (علیه السلام) و خوش‌سیما و سنگین و باوقار و در شمائل و اخلاق شبیه من است، به شما فرج می‌دهد و با ظهورش دشمنان شما را هلاک می‌کند». و همیشه چشم به هود (علیه السلام) داشتند و انتظار ظهور او را می‌کشیدند تا مدّت دراز شد و دل بیشترشان سخت شد و خدای متعال نام و یاد پیغمبرش هود (علیه السلام) را بعد از نومیدی آن‌ها ظاهر کرد و به گرفتاری آنان پایان داد و دشمنان را بالرِّیحَ الْعَقِیم که وصف آن را کرده هلاک کرد، پس فرمود: ما تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ. سپس بعد از این واقعه، غیبت تا ظهور صالح (علیه السلام) واقع شد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ الْأَرَضِینَ بَیْنَ کُلِّ أَرْضٍ وَ الَّتِی تَلِیهَا مَسِیرَهًُْ خَمْسِمِائَهًِْ عَامٍ وَ الْعُلْیَا مِنْهَا عَلَی ظَهْرِ حُوتٍ قَدِ الْتَقَی طَرَفَاهُ فِی السَّمَاءِ وَ الْحُوتُ عَلَی صَخْرَهًٍْ وَ الصَّخْرَهًُْ بِیَدِ مَلَکٍ وَ الثَّانِیَهًُْ مَسْجَنُ الرِّیح‌فَلَمَّا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُهْلِکَ عَاداً أَمَرَ خَازِنَ الرِّیحِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْهِمْ رِیحاً یَهْلِکُ عَاداً فَقَالَ یَا رَبِّ أُرْسِل عَلَیْهِمْ مِنَ الرِّیحِ قَدْرَ مَنْخِرِ الثَّوْرِ فَقَالَ لَهُ الْجَبَّارُ إِذَنْ تُکْفَأَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا وَ لَکِنْ أَرْسِلْ عَلَیْهِمْ بِقَدْرِ خَاتَمٍ فَهِیَ الَّتِی قَالَ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ ما تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- بین هر زمین و زمینی که به‌دنبال آن می‌باشد، زمین‌هایی قرار دارد که پانصد سال راه است و بالاتر از زمین، بر روی آن برجی قرار دارد که دو سویش در آسمان به هم برخورد کرده‌اند، آن برج بر سنگ عظیمی است و آن سنگ عظیم، به‌دست ملکی می‌باشد و دوّم اینکه زمین مانع باد است و چون خداوند اراده کرد که قوم عاد را هلاک سازد، به مأمور باد امر فرمود که بر عاد باد بفرستد. مأمور باد گفت: «پروردگارا! به‌اندازه‌ی سوراخ بینی گاو بدان‌ها باد بفرستم»؟ خداوند متعال فرمود: «دراین‌صورت زمین و هرکه بر آن است وارونه می‌شود ولی به‌اندازه‌ی انگشتری بفرست». و همان است که خدا در کتابش فرموده: ما تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ.