آیه قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللهُ وَ إِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلى هُدىً أَوْ في ضَلالٍ مُبينٍ [24]
بگو: «چه كسى شما را از آسمان‌ها و زمين روزى مى‌دهد»؟ بگو: «خداوند يگانه! و ما يا شما بر [طريق] هدايت يا در گمراهى آشكارى هستيم».
امیرالمؤمنین ( قَالَ (: ... وَ أَمَّا قَوْلُکُمْ أَنِّی شَکَکْتُ فِی نَفْسِی حَیْثُ قُلْتُ لِلْحَکَمَیْنِ انْظُرَا فَإِنْ کَانَ مُعَاوِیَهًُْ أَحَقَّ بِهَا مِنِّی فَأَثْبِتَاهُ فَإِنَّ ذَلِکَ لَمْ یَکُنْ شَکّاً مِنِّی وَ لَکِنِّی أَنْصَفْتُ فِی الْقَوْلِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ إِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلی هُدیً أَوْ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ وَ لَمْ یَکُنْ ذَلِکَ شَکّاً وَ قَدْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّ نَبِیَّهُ عَلَی الْحَق.
امام علی ( امیرالمؤمنین (در حدیثی طولانی مطالبی را فرمود از آن جمله: اینکه می‌گویی در ماجرای حکمیّت (در جنگ صفین)، تو به خودت نیز شک کرده بودی که امر را به دو حکم سپردی و به آن‌ها گفتی که شما به حال من و معاویه نگاه کنید و اگر او سزاوارتر به این منسب (امامت و ولایت) دانستید، او را در این منسب قرار دهید، [چنین نیست] و آن شک از ناحیه‌ی من نبود بلکه من مطابق کلام خداوند، انصاف به خرج دادم [و با اینکه علم به حق بودن خود داشتم، چنان گفتم] که خداوند می‌فرماید: وَ إِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلی هُدیً أَوْ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ، و خداوند در اینجا شک ندارد و می‌داند که پیامبرش برحق است.