آیه وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّى لَهُمُ التَّناوُشُ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ [52]
و [درآن‌حال] مى‌گويند: «به حق ايمان آورديم». ولى چگونه مى‌توانند از فاصله‌ی دور به آن دسترسى پيدا كنند؟!
الباقر ( عَنْ أَبِی حَمْزَهًَْ قَال سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (عَنْ قَوْلِهِ وَ أَنَّی لَهُمُ التَّناوُشُ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ قَالَ إِنَّهُمْ طَلَبُوا الْمَهْدِیَّ (مِنْ حَیْثُ لَا یُنَالُ وَ قَدْ کَانَ لَهُمْ مَبْذُولًا مِنْ حَیْثُ یُنَالُ.
امام باقر ( ابوحمزه ثمالی نقل می‌کند: از امام باقر (درباره‌ی معنی آیه: وَ أَنَّی لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَکَانٍ بَعِیدٍ پرسیدم. فرمود: «یعنی آن‌ها مهدی (را موقعی می‌طلبند که او را نخواهند دید. مهدی در دسترس آن‌ها بود، اگر به سوی وی می‌رفتند، او را می‌دیدند».