آیه إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لا يَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ [7]
اگر ناسپاسى كنيد، خداوند از شما بى‌نياز است و هرگز ناسپاسى را براى بندگانش نمى‌پسندد؛ و اگر شكر او را به جا آوريد آن را براى شما مى‌پسندد. و هيچ گنهكارى گناه ديگرى را بردوش نمى‌كشد. سپس بازگشت همه‌ی شما به‌سوى پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام مى‌داديد آگاه مى‌سازد؛ چرا كه او به آنچه درون سينه‌هاست آگاه است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ فُضَیْلِ‌بْنِ‌یَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: شَاءَ وَ أَرَادَ وَ لَمْ یُحِبَّ وَ لَمْ یَرْضَ شَاءَ أَنْ لَا یَکُونَ شَیْءٌ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ أَرَادَ مِثْلَ ذَلِکَ وَ لَمْ یُحِبَّ أَنْ یُقَالَ لَهُ ثالِثُ ثَلاثَةٍ وَ لَمْ یَرْضَ لِعِبادِهِ الْکُفْرَ.
امام صادق (علیه السلام)- فضیل‌بن‌یسار گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) میفرمود: «خداوند خواسته تا من بر کارهایی که او نمی خواهد آن ها را انجام دهم مستطیع باشم». و شنیدم که می فرمود: «خواست و اراده کرد، درحالی‌که آن را دوست نداشت و به آن راضی نبود، خواست تا در فرمانرواییش جز به علم او چیزی روی ندهد، و همین را نیز اراده کرد، با اینکه دوست نداشت که به او سوّمین آن سه بگویند، و کفر را برای بندگانش نپسندید».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ جَمِیلِ‌بْنِ‌دَرَّاج قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) أَصْلَحَکَ اللهُ وَ لا یَرْضی لِعِبادِهِ الْکُفْرَ قَالَ: فَقَالَ النَّاسُ جَمِیعاً لَمْ یَرْضَ لَهُمُ الْکُفْر.
امام صادق (علیه السلام)- جمیل‌بن‌درّاج گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «خداوند خیرت دهد! وَ لا یَرْضی لِعِبادِهِ الْکُفْرَ [یعنی چه؟]» فرمود: «همه‌ی مردم با هم می‌گویند [و اعتراف دارند] که خداوند برای هیچ کدام از آنها، کفر را نپسندید».