آیه ۳۳ - سوره فصلت

آیه وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمينَ [33]

چه كسى خوش گفتارتر است از آن كس كه دعوت به‌سوى خدا مى‌كند و عمل صالح انجام مى‌دهد و مى‌گويد: «من از مسلمانانم»؟!

۱
(فصلت/ ۳۳)

الصّادق (علیه السلام)- وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعا إِلَی اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ لَوْ کَانَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی الْمُؤَذِّنِینَ کَمَا فَسَّرَهَا الْمُفَسِّرُونَ لَفَازَ الْقَدَرِیَّهًُْ وَ أَهْلُ الْبِدَعِ مَعَهُمْ.

امام صادق (علیه السلام)- وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعا إِلَی اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِی مِنَ الْمسْلِمِینَ؛ اگر این آیه درباره‌ی مرزداران و نگهبانان سرحدّ باشد قدریّه و بدعت‌گذاران از مخالفین نیز رستگار شده‌اند؛ چنانچه مفسّرین تفسیر کرده‌اند [زیرا نگهبانان سرحدّ که رابط بین مشرکین و مسلمانان هستند می‌توانند قدریّه و بدعت‌گذاران در دین باشند].

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۳۴
بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۱۶/ العیاشی، ج۱، ص۲۱۲
۲
(فصلت/ ۳۳)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) بَابُ الْهُدَی بَعْدِی وَ الدَّاعِی إِلَی رَبِّی وَ هُوَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعا إِلَی اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً ...

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- همانا پس از من علی (علیه السلام) دروازه هدایت و فراخواننده به‌سوی خدای من است و او صالح مؤمنان است چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به‌سوی خدا می‌کند و عمل صالح انجام می‌دهد و می‌گوید: «من از مسلمانانم».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۳۶
بحارالأنوار، ج۳۶، ص۲۸/ البرهان
۳
(فصلت/ ۳۳)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) بَابُ الْهُدَی بَعْدِی وَ الدَّاعِی إِلَی رَبِّی وَ هُوَ صَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعا إِلَی اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- علی (علیه السلام) باب هدایت است پس از من و داعی به پروردگار من است و اوست صالح مؤمنان، چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به‌سوی خدا می‌کند و عمل صالح انجام می‌دهد و می‌گوید: «من از مسلمانانم».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۳۶
بحارالأنوار، ج۳۸، ص۹۳
بیشتر