آیه ۳۴ - سوره فصلت

امام کاظم (علیه السلام)- محمّدبن‌فضیل گوید: از امام کاظم (علیه السلام) در مورد آیه: وَ لا تَسْتَوِی الحَسَنَةُ وَ لَا السَّیِّئَةُ پرسیدم. فرمود: «حسنه ما خانواده‌ایم و سیّئه بنی‌امیّه هستند».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- علاءبن‌حضرمی بر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) وارد شد و عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) من خاندانی دارم که به آن‌ها احسان می‌کنم و در عوض به من بدی می‌کنند با آن‌ها صله می‌کنم و از من می‌برند»، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ* وَ ما یُلَقَّاها إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ».

امام صادق (علیه السلام)- ای حفص! هر که صبر کند، اندکی صبر کرده، و هر کس بی‌تابی کند اندکی بی‌تابی نموده. سپس فرمود: حتما در تمام کارهایت صبر را پیشه خود ساز، زیرا خداوند محمّد (صلی الله علیه و آله) را مبعوث نمود و او را به صبر و مدارا امر کرد، و فرمود: و در برابر آنچه [دشمنان] می‌گویند شکیبا باش، و به طرزی شایسته از آنان دوری زین! و مرا با  تکذیب‌کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آن‌ها را کمی مهلت ده! (مزمل/۱۰) و خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیم.

امام صادق (علیه السلام)- معاویهًْ‌بن‌عمّار گوید: عرض کردم: «فدایت شوم! منظور از لا تَسْتَوِی الحَسَنَةُ وَ لَا السَّیِّئَةُ چیست»؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «[مراد از] نیکی، تقیّه (خودداری از اظهار عقیده و مذهب) و [مراد از] بدی، فاش‌کردن [عقیده] است». عرض کردم: «فدایت شوم! منظور از ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ چیست»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «منظور خاموش‌بودن [در مقابل دیگران] است». آنگاه فرمود: «تو را به خداوند سوگند می‌دهم! آیا تاکنون برایت پیش آمده همنشین افرادی شده باشی که از اعتقادات تو باخبر نیستند و با آن‌ها دوستی و رفاقتی نداری، هنگامی‌که تو را شناخته و به اعتقاداتت پی‌برند با تو دشمنی کنند»؟ عرض کردم: «آری! درست می‌فرمایی». امام (علیه السلام) به من فرمود: «این از همان موارد است [که آیه دستور به خاموش‌بودن می‌دهد].

امام صادق (علیه السلام)- زمانی‌که آیه: ادْفَعْ بِالتِی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الذِی بَینَکَ و بَینَهُ عَدَاوةٌ کَأَنَّهُ ولی حَمِیمٌ نازل شد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «به من دستور داده شده است، تقیّه در پیش گیرم». آن حضرت مدّت ده سال به دعوت پنهانی ادامه داد تا اینکه به او دستور داده شد که دعوتش را علنی کند. به حضرت علی (علیه السلام) نیز چنین دستوری داده شده بود. او نیز تا زمانی‌که فرمان علنی‌شدن دعوت داده نشده بود، به‌صورت پنهانی به دعوت می‌پرداخت. اهل بیت (علیهم السلام) همدیگر را به تقیّه سفارش می‌کردند در نتیجه آن‌ها دعوتشان را به‌صورت پنهانی ادامه می‌دادند. امّا زمانی‌که قائم آل محمّد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کند، تقیّه کنار گذاشته و شمشیرها برافراشته خواهد شد و فقط با زبان شمشیر با مردمان سخن گفته خواهد شد.