آیه وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِيًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آياتُهُ ءَ أَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذينَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ في آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ [44]
اگر آن را قرآنى عجمى قرار مى‌داديم به يقين مى‌گفتند: «چرا آياتش به روشنى بيان نشده؟! قرآن عجمى از پيغمبرى عربى»؟! بگو: «اين [كتاب] براى كسانى كه ايمان آورده‌اند هدايت و شفاست؛ ولى كسانى كه ايمان نمى‌آورند، در گوش‌هايشان سنگينى است و از مشاهده‌ی آن نابينا هستند؛ آن‌ها [همچون كسانى هستند كه گويى] از راه دور صدا زده مى‌شوند».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِه ... لَوْ‌لا فُصِّلَتْ آیاتُهُءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قَالَ لَوْ کَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَعْجَمِیّاً لَقَالُوا کَیْفَ نَتَعَلَّمُهُ وَ لِسَانُنَا عَرَبِیٌّ وَ أَتَیْتَنَا بِقُرآنٍ أَعْجَمِیٍّ فَأَحَبَّ اللَّهُ أَنْ یُنَزَّلَ بِلِسَانِهِمْ وَ فِیهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّوجَلَّ وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِهِ.
امام باقر (علیه السلام)- لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ؛ یعنی اگر این قرآن به زبان غیر عرب بود می‌گفتند: «چگونه آن را بیاموزیم زبان ما که عربی است تو برای ما قرآنی به زبان عجمی آورده‌ای»! خداوند به زبان خودشان فرستاد: ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم. (ابراهیم/۴).
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لَوْ کَانَ هذَا الْقُرْآنُ أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْ لَا أُنْزِلَ بِالْعَرَبِیَّهًِْ فَقَالَ اللَّهُ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدیً وَ شِفاءٌ أَیْ تِبْیَانٌ وَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ أَیْ صَمَمٌ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( یعنی اگر این قرآن غیر عربی می‌بود می‌گفتند: «ای کاش به زبان عربی نازل می‌شد». خداوند می‌فرماید: بگو این قرآن برای مؤمنان هدایت‌گر و بیان‌کننده است. الذِینَ لا یؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وقْرٌ یعنی کفّار، کر و ناشنوا هستند.