آیه وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحيصٍ [48]
و همه‌ی معبودانى را كه قبلاً مى‌خواندند از نظر آن‌ها گم و پنهان مى‌شوند؛ و مى‌دانند هيچ گريزگاهى ندارند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ ظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ أَیْ عَلِمُوا أَنَّهُ لَا مَحِیصَ لَهُمْ وَ لَا مَلْجَأَ وَ لَا مَفَرَّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وظَنُّوا مَا لهُم مِّن مَّحِیصٍ یعنی آن‌ها فهمیدند که هیچ پناهگاه، راه فرار و مأوایی ندارند.