آیه ۴۰ - سوره فصلت

ابن‌عبّاس ( معنای در پیش‌گرفتنِ راه باطل در آیات خداوند ... این است که گمراهان، آیات قرآن را دگرگون کرده و آن‌ها را [با تفسیر و تأویل‌های نادرست] در جایگاهی غیر از جایگاه اصلی‌شان به کار برند.

امام علی (علیه السلام)- دشمنانِ پیامبر (صلی الله علیه و آله) چیزی را در به کار بستن تمام مکر و حیله‌شان، کارسازتر از این ندیدند که مسلمانان را از پیروی‌کردنِ جانشین [حقیقیِ] او دور ساخته و آن‌ها را از وی به وحشت انداخته و آن‌ها را از او باز بدارند و به دشمنی با او تحریک نمایند؛ و [توطئه‌ی دیگرشان این بود]: آهنگِ تغییردادن قرآنی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) آورده بود را کرده و خواستند آیاتی را که دلالت بر برتریِ فضیلت‌داران و کفرِ کافران و آن‌هایی که با ستم، گردنکشی و کفرِ آن‌ها همراهی نمودند، می‌کند از قرآن حذف نمایند؛ درصورتی‌که خداوند به نیّت آن‌ها آگاه بوده و فرمود: إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیاتِنا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنا؛ و فرمود: آن‌ها می‌خواهند کلام خدا را دگرگون سازند. (فتح/۱۵).

امام علی (علیه السلام)- من نفس خود را با پرهیزکاری می‌پرورانم، تا در روز قیامت که هراسناک‌ترین روزهاست در امان، و در لغزشگاه‌های آن ثابت قدم باشد.

امام صادق (علیه السلام)- مسعدهًْ‌بن‌صدقه گوید: امام صادق (علیه السلام) به یکی از همنشینان خود فرمود: «آیا تو را از چیزی که [انسان را] به خداوند و بهشت نزدیک ساخته و از دوزخ دور می‌نماید، باخبر نسازم»؟ عرض کرد: «آری»! امام (علیه السلام) فرمود: «پیوسته اهل جود و بخشش باش، چرا که خداوند با رحمت خویش، عدّه‌ای را آفرید تا رحمت [ویژه‌ی] خود را صرف آن‌ها نماید؛ پس ایشان را شایسته‌ی کار پسندیده، و جایگاه کار نیک و آبرومند نزد مردم قرار داد که مردم به‌سویشان می‌شتابند تا آن‌ها به مردم حیات بخشند آنچنان‌که باران به زمین خشک، حیات می‌بخشد؛ ایشان کسانی هستند که روز قیامت، مؤمنان حقیقی و آسوده خاطرند».