آیه ۴۲ - سوره فصلت

امام رضا (علیه السلام)- روزی امام رضا (علیه السلام) قرآن را ذکر فرمود و حجّت در آن و علامت و معجزه در نظم آن را بزرگ قرار داد و فرمود: «قرآن ریسمان محکم خداست و قرآن چنگ‌آویز مستحکم خداست و قرآن راه برگزیده‌ی خداست که بنده را به بهشت می‌کشاند و او را از آتش که به مرور زمان‌ها کهنه نمی‌شود و با اختلاف سال‌ها فاسد نمی‌شود، نجات می‌دهد. چرا که قرآن برای زمانی بدون زمانی قرار داده نشده است بلکه دلیل، برهان و حجّت بر هر انسانی قرار داده شده است که هیچ‌گونه باطلی، نه از پیش‌رو و نه از پشت‌سر، به‌سراغ آن نمی‌آید؛ چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته‌ی ستایش نازل شده است».

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- لا یأْتِیهِ البَاطِل؛ این آیه بدین معناست که در میان اخباری که درباره‌ی گذشته یا آینده در آن آمده است، باطل بدان راه ندارد. بلکه اخبار آن کاملاً با رویدادها مطابقت کامل دارد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام حسن (علیه السلام) فرمود: «محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عرض شد: «به‌زودی امّت شما دچار فتنه و آزمایش خواهد شد، راه خروج و نجات از آن چیست»؟ فرمود: «کتاب خداوند که که هیچ‌گونه باطلی، نه از پیش‌رو و نه از پشت‌سر، به‌سراغ آن نمی‌آید؛ چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته‌ی ستایش نازل شده است. هرکس علم و دانش را در غیر آن جستجو نماید خداوند او را گمراه سازد و هرکه سرپرستی انسانی سرکش و زورگو را پذیرفته [و از وی پیروی کند] و به غیر [دستوراتِ] قرآن عمل نماید خداوند او را در هم خواهد شکست؛ و یادآوری حکیمانه است. (آل عمران/۵۸). نور آشکار. (نساء/۱۷۴) و راه راست. (فاتحه/۷) است؛ سرگذشت پیشینیان و خبر آیندگان شما و داوریِ اختلافات شما در آن است؛ قرآن، جداکننده‌ی حقّ از باطل است و هرگز شوخی نیست و کتابی است که جنّیان آن را شنیده و یکدیگر را از گفتن این جمله بازنداشتند که ما قرآن عجیبی شنیده‌ایم* که به راه راست هدایت می‌کند، پس ما به آن ایمان آورده‌ایم. (جن/۲-۱). [و] کتابی است که با تکرار فراوان، کهنه نمی‌شود و عبرت‌های آن پایان نمی‌پذیرد و شگفتی‌هایش تمام‌شدنی نیست.