آیه ۲ - سوره بقره

امام عسکری (علیه السلام) ای محمّد (! آن، همان قرآنی است که با الم شروع شده است؛ آن، همان کتابی است که [نزولش] را به موسی (علیه السلام) و انبیای پس از او خبر داده‌ام. پس ایشان بنی‌اسرائیل را مطّلع کردند که آن کتاب را بر تو نازل خواهم‌کرد.

امام صادق (علیه السلام) منظور، همان قرآنیست که علی (علیه السلام) جمع‌آوری کرده است.

امام عسکری (علیه السلام) کتاب، همان امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.

امام عسکری (علیه السلام) کتاب، امیرالمومنین (علیه السلام) است و متّقین، شیعیان او هستند.

امام صادق (علیه السلام) هنگامی‌که خداوند حضرت محمّد (را در مکّه مبعوث کرد که بعد از آن او را به مدینه فرستاد و به این طریق او را قدرتمند نمود، قرآن را بر او نازل کرد و آغاز بزرگترین سوره‌ی آن را «الم» (در آیه‌ی الم ذلِکَ الْکِتابُ) قرار داد که یعنی این همان کتابی است که من وعده‌ی آمدن آن را به پیامبران خودم که پیش از تو آمده‌اند داده بودم، به آن‌ها وعده داده بودم که به زودی این کتاب را بر تو ای محمّد ( نازل خواهم کرد. که شکّی در آن نیست؛ همان‌طورکه پیش از این پیامبران آن‌ها (بنی‌اسرائیل) به آن‌ها خبر داده‌بودند این امر آشکار شد که یقیناً کتاب مبارکی بر محمّد (نازل می‌گردد که باطل، قادر نخواهدبود آن را از بین ببرد. او و امّتش در همه احوال آن را می‌خوانند [با این‌حال] یهود قرآن را از [معنا و] جهت خودش منحرف کرده و از آن برداشت‌های نابجا می‌کند و بسیار تلاش می‌نماید تا به علومی که خداوند از آن‌ها پوشیده داشته، دست‌یابند؛ [مانند] علم به وضعیّت آینده‌ی امّت [محمّد (] و نیز علم به مدّت ملک و اقتدار محمّد (.

ابن‌عباس (رحمة الله علیه) هیچ شکّی نیست که آن (قرآن) از جانب خداوند متعال نازل شده است.

امام عسکری (علیه السلام) هیچ شکّی در آن نیست که این کتاب همان‌طوریست که محمّد (گفته است و همان‌طوریست که جانشین پیامبر (، (علی (علیه السلام)) به نقل از پیامبر (که ایشان نیز از خداوند جهانیان نقل کرده است (و پیامبر (و جانشینان او از خود چیزی به آن نیافزوده‌اند.

امام عسکری (علیه السلام) روشنگر و نگهدارنده از گمراهی است.

ابن‌عباس (رحمة الله علیه) روشنگر و نور است.

ابن‌عباس (رحمة الله علیه) روشنگر و بیمدهنده است.