آیه وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ في سَبيلِ اللهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُونَ [154]
و به آنهايي كه در راه خدا كشته ميشوند، مرده نگوييد؛ بلكه آنها زندهاند، ولي شما نميفهميد.
الباقر (علیه السلام)- جَاءَ النَّاسُ إِلَی الْحَسَنِبْنِعَلِیٍّ (علیه السلام) فَقَالُوا: أَرِنَا مِنْ عَجَائِبِ أَبِیکَ الَّتِی کَانَ یُرِینَا فَقَالَ وَ تُؤْمِنُونَ بِذَلِکَ؟ قَالُوا: نَعَمْ! نُؤْمِنُ وَ اللَّهِ بِذَلِکَ. قَالَ: أَ لَیْسَ تَعْرِفُونَ أَبِی؟ قَالُوا جَمِیعاً بَلْ نَعْرِفُهُ فَرَفَعَ لَهُمْ جَانِبَ السِّتْرِ. فَإِذَا أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَاعِدٌ فَقَالَ: تَعْرِفُونَهُ؟ قَالُوا بِأَجْمَعِهِمْ: هَذَا أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ نَشْهَدُ أَنَّکَ أَنْتَ وَلِیُّ اللَّهِ حَقّاً وَ الْإِمَامُ مِنْ بَعْدِهِ وَ لَقَدْ أَرَیْتَنَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) بَعْدَ مَوْتِهِ کَمَا أَرَی أَبُوکَ أَبَا بَکْرٍ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی مَسْجِدِ قُبَا بَعْدَ مَوْتِهِ فَقَالَ الْحَسَنُ (علیه السلام): وَیْحَکُمْ أَ مَا سَمِعْتُمْ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ فَإِذَا کَانَ هَذَا نَزَلَ فِیمَنْ قُتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ مَا تَقُولُونَ فِینَا قَالُوا آمَنَّا وَ صَدَّقْنَا یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام) گروهی به حضور امام حسن (علیه السلام) آمده و گفتند: «از آن معجزات و عجایبی که پدرت حضرت امیر (علیه السلام) به ما نشان میداد تو نیز نشان بده»! حضرت فرمود: «اگر از من معجزه ببینید ایمان میآورید»؟ گفتند: «آری! به خدا قسم که ایمان میآوریم»! حضرت فرمود: «آیا نه چنین است که شما پدرم را میشناسید»؟ گفتند: «بلی»! در آن هنگام، امام حسن (علیه السلام) یک گوشهی پرده را کنار زد و [در این هنگام] آنها دیدند که حضرت علی (علیه السلام) در آنجا نشسته است. [امام حسن (علیه السلام)] فرمود: «او را می شناسید»؟ همگی آنان گفتند: «آری! این امیرالمؤمنین (علیه السلام) است! ما شهادت میدهیم که تو ولیّ خدا و بعد از آن حضرت، امام میباشی. تو پدرت حضرت امیر (علیه السلام) را همانطور به ما نشان دادی که پدرت در مسجد قبا، رسولخدا (را بعد از رحلتش به ابوبکر نشان داد». امام حسن (علیه السلام) فرمود: «آیا نشنیدهاید که خداوند میفرماید: وَ لاتَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فی سَبیلِ اللهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لاتَشْعُرُونَ اکنون که این آیه دربارهی اینگونه افراد که در راه خدا کشتهشدهاند نازل شده؛ پس دربارهی ما امامان چه میگویید»؟ گفتند: «ای پسر رسولخدا (! ایمان آوردیم و تصدیق نمودیم».
الباقر (علیه السلام)- سَبِیلُ اللَّهِ هُوَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ ذُرِّیَّتُهُ وَ سَبِیلُ اللَّهِ مَنْ قُتِلَ فِی وَلَایَتِهِ قُتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّه وَ مَنْ مَاتَ فِی وَلَایَتِهِ مَاتَ فِی سَبِیلِ اللَّه.
امام باقر (علیه السلام) راه خدا، همان علی (علیه السلام) و فرزندان اوست. هرکه در راه ولایت او کشتهشود در راه خدا کشته شده و هرکه در راه ولایت علی (علیه السلام) بمیرد در راه خدا مرده است.