آیه إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ في بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ [174]
كسانى‌كه آيات كتاب آسمانى را كه خدا نازل كرده كتمان مى‌كنند؛ و آن را به بهاى كمى مى‌فروشند، آنها در درونشان جز آتش چيزى نمى‌خورند؛ [و اموالى كه از اين رهگذر به دست مى‌آورند، درحقيقت آتش سوزانى است]. و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‌گويد؛ و آنان را پاكيزه نمى‌سازد؛ و براى آنها عذاب دردناكى است.
العسکری (علیه السلام)- قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی صِفَهًِْ الْکَاتِمِینَ لِفَضْلِنَا أَهْلَ‌الْبَیْتِ (علیهم السلام) إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللهُ مِنَ الْکِتابِ الْمُشْتَمِلِ عَلَی ذِکْرِ فَضْلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) عَلَی جَمِیعِ النَّبِیِّینَ وَ فَضْلِ عَلِیٍّ (علیه السلام) عَلَی جَمِیعِ الْوَصِیِّینَ وَ یَشْتَرُونَ بِهِ بِالْکِتْمَانِ ثَمَناً قَلِیلًا یَکْتُمُونَهُ لِیَأْخُذُوا عَلَیْهِ عَرَضاً مِنَ الدُّنْیَا یَسِیراً وَ یَنَالُوا بِهِ فِی الدُّنْیَا عِنْدَ جُهَّالِ عِبَادِ اللَّهِ رِئَاسَهًًْ.
امام عسکری (علیه السلام) خداوند درباره‌ی کسانی که فضل ما اهل‌بیت (علیهم السلام) را کتمان می‌کنند می‌فرماید: «کسانی‌که آنچه خدا در کتاب نازل کرده از فضیلت حضرت محمّد (بر تمام پیامبران و فضیلت علی (علیه السلام) بر تمام اوصیاء را پنهان می‌کنند و با این کتمان‌کردن، [خود را به مقامی غصبی رسانده و] پول اندکی به دست می‌آورند تا به مقدار ناچیزی از دنیا برسند و به ریاست در نزد جهّال [و مردم عوام] دست یابند».
العسکری (علیه السلام)- أُولئِکَ ما یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ إِلَّا النَّارَ بَدَلًا مِنْ إِصَابَتِهِمُ الْیَسِیرَ مِنَ الدُّنْیَا لِکِتْمَانِهِمُ الْحَقَّ.
امام عسکری (علیه السلام) آنها به جای همان مقدار مختصری که از دنیا به‌واسطه‌ی کتمان حق به دست آورده‌اند، جز آتش در روز قیامت نمی‌خورند.
العسکری (علیه السلام)- لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ بِکَلَامٍ خَیْرٍ بَلْ یُکَلِّمُهُمُ بِأَنْ یَلْعَنَهُمْ وَ یُخْزِیَهُمْ وَ یَقُولُ بِئْسَ الْعِبَادُ أَنْتُمْ غَیَّرْتُمْ تَرْتِیبِی وَ أَخَّرْتُمْ مَنْ قَدَّمْتُهُ وَ قَدَّمْتُمْ مَنْ أَخَّرْتُهُ وَ وَالَیْتُمْ مَنْ عَادَیْتُهُ وَ عَادَیْتُمْ مَنْ وَالَیْتُهُ وَ لا یُزَکِّیهِمْ مِنْ ذُنُوبِهِمْ لِأَنَّ الذُّنُوبَ إِنَّمَا تَذُوبُ وَ تَضْمَحِلُّ إِذَا قَرَنَ بِهَا مُوَالَاهًُْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَأَمَّا مَا یَقْرُنُ مِنْهَا بِالزَّوَالِ عَنْ مُوَالَاهًِْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَتِلْکَ ذُنُوبٌ تَتَضَاعَفُ وَ أَجْرَامٌ تَتَزَایَدُ وَ عُقُوبَاتُهَا تَتَعَاظَمُ.
امام عسکری (علیه السلام) خداوند با آنها با خوبی [و نرمی] صحبت نمی‌کند؛ بلکه آنها را لعنت و خوار می‌نماید و می‌گوید «شما بد بنده‌هایی بودید! ترتیب مرا به هم زدید؛ کسی را که مقدّم داشتم مؤخّر و مؤخّرم را مقدّم انداختید؛ دشمن مرا، دوست و دوستم را دشمن گرفتید». خداوند آنها را از گناهانشان پاک نمی‌کند. زیرا گناه، وقتی از میان رفته و نابود می‌شود که همراه با ولایت محمّد (و علی (علیه السلام) باشد و امّا گناهانی که همراه با عدم ولایت باشد، آن گناه، دوچندان و جرمش اضافه می‌شود و کیفرش سنگین‌تر می‌گردد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- ثَلَاثَهًٌْ لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ رَجُلٌ بَایَعَ إِمَاماً لَا یُبَایِعُهُ إِلَّا لِدُنْیَا إِنْ أَعْطَاهُ مِنْهَا مَا یُرِیدُهُ وَفَی لَهُ وَ إِلَّا کَفَّ وَ رَجُلٌ بَایَعَ رَجُلًا بِسِلْعَهًٍْ بَعْدَ الْعَصْرِ فَحَلَفَ بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَقَدْ أَعْطَی بِهَا کَذَا وَ کَذَا فَصَدَّقَهُ وَ أَخَذَهَا وَ لَمْ یُعْطِ فِیهَا مَا قَالَ وَ رَجُلٌ عَلَی فَضْلِ مَاءٍ بِالْفَلَاهًِْ یَمْنَعُهُ ابْنَ السَّبِیلِ.
پیامبر ( خداوند با سه گروه سخن نگفته و آنان را پاکیزه نمی‌سازد و ایشان عذاب دردناک دارند: ۱ مردی که برای رسیدن به دنیا، با امام و پیشوایی بیعت کند؛ اگر آن امام خواسته‌ی او را برآورد در تبعیّت از او وفادار بماند وگرنه صرف‌نظر می‌کند. ۲ کسی‌که در یک بعد از ظهر، کالایی را معامله کند و در معامله‌ی متاع مزبور به خدای عزّوجلّ سوگند خورد که به بهای چنین و چنانش گرفته و او (خریدار) باور کند و آن را بخرد [درحالی‌که] در بهایش دروغ گفته‌باشد. ۳ مردی که در بیابان به آبی بیش از نیاز خود دست‌یافته امّا آن را از رهگذرانِ در راه‌مانده دریغ می‌کند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌ذَرٍّ (رحمة الله علیه) عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَال ثَلَاثَهًٌْ لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ قُلْتُ: مَنْ هُمْ خَابُوا وَ خَسِرُوا؟ قَالَ: الْمُسْبِلُ وَ الْمَنَّانُ وَ الْمُنَفِّقُ سِلْعَتَهُ بِالْحَلْفِ الْکَاذِبِ أَعَادَهَا ثَلَاثاً.
پیامبر ( أبوذر (رحمة الله علیه) از پیامبر (نقل کرده است: خداوند در روز قیامت با سه گروه سخن نگفته و پاکشان نمی‌کند و آنها گرفتار عذاب دردناک هستند. گفتم: «این ناامیدان و خسران‌دیدگان چه کسانی هستند»؟ گفت: «وقف‌کننده، بخشنده و انفاق‌کننده‌ای که کالای تجارتی او با سوگند دروغ به‌دست آمده‌باشد». و سه بار آن را تکرار کرد.
الباقر (علیه السلام)- ثَلَاثَهًٌْ لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ ... وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ شَیْخٌ زَانٍ وَ مَلِکٌ جَبَّارٌ وَ مُقِلٌّ مُخْتَالٌ.
امام باقر (علیه السلام) خداوند روز قیامت با سه گروه حرف نزده و به آنها توجّه ندارد و آنها را پاک نساخته و گرفتار عذاب می‌کند: پیرمرد زنا کار، پادشاه ستمگر و فقیر متکبّر.
الصّادق (علیه السلام)- ثَلَاثَهًٌْ لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ ... وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیْبَهُ وَ النَّاکِحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکُوحُ فِی دُبُرِهِ.
امام صادق (علیه السلام) سه دسته هستند که خدا روز قیامت با آنها سخن نمی‌گوید، به آنها توجّه نمی‌کند، آنها را پاک [و تبرئه] نمی‌سازد و ایشان عذاب دردناک دارند: کسی‌که موی سفیدش را بتراشد [تا جوان به‌نظر بیاید و از یاد مرگ غافل شود]، کسی‌که خودارضایی کند و کسی‌که لواط را بپذیرد [و راضی باشد].
الصّادق (علیه السلام)- ثَلَاثَهًٌْ لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ مِنْهُمُ الْمَرْأَهًُْ الَّتِی تُوطِئُ فِرَاشَ زَوْجِهَا.
امام صادق (علیه السلام) خداوند عزّوجلّ با سه گروه سخن نگفته و پاکشان نمی‌کند و آنها گرفتار عذاب دردناکی هستند؛ زنی که بستر همسرش را لگدکوب و پست گرداند، از جمله‌ی ایشان است.
العسکری (علیه السلام)- وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ مُوجَعٌ فِی النَّارِ.
امام عسکری (علیه السلام) وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ عذاب دردناک در آتش به ایشان می‌رسد.