آیه أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ أللهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ إِنَّ أللهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَشْكُرُونَ [243]
آیا ندیدى گروهى [از بنى‌اسرائیل] را که از ترس مرگ، از خانه‌هاى خود فرار‌کردند و آنان هزاران نفر بودند» [و به بهانه‌ي فرار از طاعون، از شرکت در میدان جهاد خوددارى نمودند]. و خداوند فرمان مرگ آن‌ها را صادر کرد [و به همان بیمارى مردند.] سپس آن‌ها را زنده‌کرد؛ زیرا خداوند نسبت به مردم، داراى احسان و بخشش است؛ ولى بیشتر مردم، شکر [او را] به جا نمى‌آورند.