آیه قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَليمُ الْحَكيمُ [32]
گفتند: «منزّهى تو! ما جز آنچه به ما تعليم داده‌اى، نمى‌دانيم؛ زيرا تويى كه دانا و حكيمى».
الصّادق (علیه السلام)- الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی ... عَجَزَتِ الْمَلَائِکَهًُْ عَلَی قُرْبِهِمْ مِنْ کُرْسِیِّ کَرَامَتِهِ وَ طُولِ وَلَهِهِمْ إِلَیْهِ وَ تَعْظِیمِ جَلَالِ عِزِّهِ وَ قُرْبِهِمْ مِنْ غَیْبِ مَلَکُوتِهِ أَنْ یَعْلَمُوا مِنْ أَمْرِهِ إِلَّا مَا أَعْلَمَهُمْ وَ هُمْ مِنْ مَلَکُوتِ الْقُدْسِ بِحَیْثُ هُمْ وَ مِنْ مَعْرِفَتِهِ عَلَی مَا فَطَرَهُمْ عَلَیْهِ أَنْ قَالُوا سُبْحانَکَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا.
امام صادق (علیه السلام) حمد مخصوص خدائی است که ... همه‌ی فرشتگان با وجود نزدیکی ایشان به کرسیّ کرامت او و مدّت طولانی سرگردانیشان در [عظمت] خدا و نیز بزرگ‌داشتن جلال عزّتش و نزدیک بودنشان به غیب ملکوت، از دانستن چیزی غیر از آنچه خدا به آنان آموخت، عاجز بودند جایگاه آنان در عالم ملکوت قدس الهی، فقط محصور به همان جایگاه است و علم و معرفتشان به اندازه‌ایست که آن‌ها را آفریده؛ لذا آنان در جواب خداوند گفتند: سُبْحانَکَ لا عِلْمَ لَنا إِلّا ما عَلَّمْتَنا
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- خَلَقَ اللَّهُ الْمَلَائِکَهًَْ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ: سَبِّحُوا. فَقَالَتْ: أَیْ رَبَّنَا لَا عِلْمَ لَنَا. فَقَالَ لَنَا: سَبِّحُوا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحَتِ الْمَلَائِکَهًُْ بِتَسْبِیحِنَا.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) هنگامی‌که خداوند ملائکه را آفرید به آن‌ها فرمود: «تسبیح من بگویید». گفتند: «ای پروردگار ما! ما هیچ علمی جز آنچه به ما تعلیم دادی، نداریم». پس خداوند به ما (ائمّه (علیهم السلام)) فرمود: «ما را تسبیح کنید»؛ و ما تسبیح کردیم. سپس ملائکه هم به پیروی از تسبیح ما، تسبیح کردند.
العسکری (علیه السلام)- العَلِیمُ بِکُلِّ شَیْءٍ.
امام عسکری (علیه السلام) به همه‌ی چیزها علم دارد.
العسکری (علیه السلام)- الحَکِیمُ الْمُصِیبُ فِی کُلِّ فِعْل.
امام عسکری (علیه السلام) الْحَکِیمُ کسی است که در تمام کارها نیکو و صحیح عمل کند.