آیه وَ إِذا قيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللهُ قالُوا نُؤْمِنُ بِما أُنْزِلَ عَلَيْنا وَ يَكْفُرُونَ بِما وَراءَهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِما مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِياءَ اللهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ [91]
و هنگامى‌كه به آنها گفته‌شود: «به آنچه خداوند نازل فرموده، ايمان بياوريد!» می‌گويند: «ما به چيزى ايمان مى‌آوريم كه بر خود ما نازل شده است». و به غير آن، كافر مى‌شوند؛ در حالى‌كه حق است؛ و با نشانه‌ها‌يى كه بر آنها نازل شده، هماهنگ مى‌باشد. بگو: «اگر [راست مى‌گوييد، و به آياتى كه بر خودتان نازل شده] ايمان داريد، پس چرا پيامبران خدا را پيش از اين، به قتل مى‌رسانديد»؟!
العسکری (علیه السلام)- وَ إِذَا قِیلَ لِهَؤُلَاءِ الْیَهُودِ الَّذِینَ تَقَدَّمَ ذِکْرُهُمْ.
امام عسکری (علیه السلام) وقتی به همان یهودیانی که یادشان در آیات قبل گذشت، گفته‌شد ...
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّمَا نَزَلَ هَذَا فِی قَوْمِ یَهُودَ وَ کَانُوا عَلَی عَهْدِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
امام صادق (علیه السلام) این آیه درباره‌ی قوم یهود که در روزگار محمّد (بودند، نازل شد.
الباقر (علیه السلام)- یَعْنِی بَنِی أُمَیَّهًَْ.
امام باقر (علیه السلام) یعنی [وقتی به] بنی‌امیّه [گفته‌شد] ...
العسکری (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللهُ قَالَ فَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ: قَدْ کُنْتُ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) بِالْوَلَایَهًِْ شَاهِداً وَ لآِلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) مُحِبّاً وَ هُوَ فِی ذَلِکَ کَاذِبٌ یَظُنُّ أَنَّ کَذِبَهُ یُنْجِیهِ فَیُقَالُ لَهُمْ: سَوْفَ نَسْتَشْهِدُ عَلَی ذَلِکَ عَلِیّاً (علیه السلام) فَتَشْهَدُ أَنْتَ یَا أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) فَتَقُولُ الْجَنَّهًُْ لِأَوْلِیَائِی شَاهِدَهًٌْ وَ النَّارُ لِأَعْدَائِی شَاهِدَهًٌْ فَمَنْ کَانَ مِنْهُمْ صَادِقاً خَرَجَتْ إِلَیْهِ رِیَاحُ الْجَنَّهًِْ وَ نَسِیمُهَا فَاحْتَمَلَتْهُ فَأَوْرَدَتْهُ إِلَی أَعْلَی غُرَفِهَا وَ أَحَلَّتْهُ دَارَ الْمُقَامَهًِْ مِنْ فَضْلِ رَبِّهِ لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَ لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا لُغُوبٌ وَ مَنْ کَانَ مِنْهُمْ کَاذِباً جَاءَتْهُ سَمُومُ النَّارِ وَ حَمِیمُهَا وَ ظِلُّهَا الَّذِی هُوَ ثَلَاثُ شُعَبٍ لا ظَلِیلٍ وَ لا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ فَتَحْمِلُهُ وَ تَرْفَعُهُ فِی الْهَوَاءِ وَ تُورِدُهُ نَارَ جَهَنَّمَ. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): وَ کَذَلِکَ أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّهًِْ وَ النَّارِ تَقُولُ هَذَا لِی وَ هَذَا لَکَ.
امام عسکری (علیه السلام) امام (علیه السلام) در مورد سخن خداوند بلندمرتبه: وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللهُ فرمودند: از بین آنها (یهودیان) کسانی هستند که می‌گویند من بر ولایت علی (علیه السلام) شهادت می‌دهم و دوستدار آل‌محمّد (هستم. حال آنکه دروغ می‌گوید؛ می‌پندارد دروغ او نجاتش می‌دهد. پس به آنها گفته‌می‌شود: «به زودی ما از علی (علیه السلام) بر گفتار شما گواهی خواهیم‌گرفت و تو ای اباالحسن (علیه السلام)! شهادت می‌دهی و می‌گویی بهشت بر دوستان ما و جهنّم بر دشمنان ما گواه هستند». پس به‌سوی هرکسی از آنها که راست گفته‌باشد رایحه و نسیم بهشتی می‌وزد که او را با خود آورده و در بالاترین غرفه‌ها وارد می‌کند و از فضل پروردگارش او را در محلّ اقامتش قرارمی‌دهد در آنجا هیچ خستگی و سستی به آنها نمی‌رسد و امّا هرکسی از آنها که دروغگو باشد زبانه‌ی آتش دوزخ و آب داغ جهنّم و سایه‌ی آن که سه قسم است به‌سویش می‌آید؛ سایبان و نگهداری از زبانه‌ی آتش وجود ندارد؛ پس ایشان را حمل می‌نماید و در هوا بلندش کرده و او را در آتش جهنّم وارد می‌سازد. رسول‌خدا (فرمود: «و این چنین تو تقسیم‌کننده‌ی بهشت و دوزخ هستی و می‌گویی این برای من و این برای توست».
العسکری (علیه السلام)- آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْقُرْآنِ الْمُشْتَمِلِ عَلَی الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ الْفَرَائِضِ وَ الْأَحْکَامِ.
امام عسکری (علیه السلام) وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللهُ به آنچه خداوند بر محمّد (نازل نموده ایمان بیاورید که عبارت است از قرآنی که حلال، حرام، فرائض و احکام در آن وجود دارد.
العسکری (علیه السلام)- مِنَ التَّوْرَاهًِْ.
امام عسکری (علیه السلام) یعنی [فقط به آنچه از] تورات [نازل شده ایمان می‌آوریم].
العسکری (علیه السلام)- قالُوا نُؤْمِنُ بِما أُنْزِلَ عَلَیْنا یَعْنِی فِی قُلُوبِهِمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْهِ.
امام عسکری (علیه السلام) قَالُواْ نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَیْنَا یعنی آنچه در دل‌هایشان نازل کرده و به آنچه خداوند نازل فرموده است. [فقط به آنها ایمان می‌آورند].
الباقر (علیه السلام)- یَکْفُرُونَ بِما وَراءَهُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام) وَیَکْفُرونَ بِمَا وَرَاءهُ به آنچه خداوند درباره‌ی علی (علیه السلام) نازل فرموده است. [کافر می‌شوند].
العسکری (علیه السلام)- یَعْنِی مَا سِوَاهُ لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُوَ الْحَقُّ وَ الَّذِی یَقُولُ هَؤُلَاءِ الْیَهُودُ إِنَّهُ وَرَاءَهُ هُوَ الْحَقُّ لِأَنَّهُ هُوَ النَّاسِخُ لِلْمَنْسُوخِ الَّذِی تَقَدَّمَهُ.
امام عسکری (علیه السلام) وَ یَکْفُرُونَ بِما وَراءَهُ یعنی [یهودیان] به جز تورات، به هیچ کتاب آسمانی دیگری ایمان نمی‌آورند؛ وَ هُوَ الْحَقُّ این کلام یهودیان که قرآن را وراء تورات [و پشت آن] می‌دانند، حقیقت و صحیح است زیرا قرآن کتابهای پیشین را نسخ می‌کند.
الباقر (علیه السلام)- یَعْنِی عَلِیّاً (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام) یعنی علی (علیه السلام) [که حق و مصدّق است].
العسکری (علیه السلام)- لِمَ کَانَ یَقْتُلُ أَسْلَافُکُمْ أَنْبِیاءَ اللَّهِ.
امام عسکری (علیه السلام) پس چرا پدرانتان پیامبران (علیهم السلام) را می‌کشتند؟!
الصّادق (علیه السلام)- لَمْ یَقْتُلُوا الْأَنْبِیَاءَ بِأَیْدِیهِمْ وَ لَا کَانُوا فِی زَمَانِهِمْ وَ إِنَّمَا قَتَلَ أَوَائِلُهُمُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ فَنُزِّلُوا بِهِمْ أُولَئِکَ الْقَتَلَهًَْ فَجَعَلَهُمُ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ أَضَافَ إِلَیْهِمْ فِعْلَ أَوَائِلِهِمْ بِمَا تَبِعُوهُمْ وَ تَوَلَّوْهُمْ.
امام صادق (علیه السلام) آنها (یهودیان عصر حضرت محمّد () پیامبران خدا را نکشته‌بودند و اصلاً در روزگار ایشان نبودند؛ بلکه گذشتگان آنها که پیش از آنها می‌زیسته‌اند چنین کرده‌بودند و آنها بودند که پیامبران را به قتل رساندند؛ امّا خداوند یهودیان روزگار محمّد (را در زمره‌ی آنها برشمرده و در کنار آنها قرار داده است؛ چرا که از پیشینیان خود پیروی کرده و راه آنها را پیمودند.
الصّادق (علیه السلام)- فَلَمْ یَقْتُلُوا هُمْ الْأَنْبِیَاءَ بِأَیْدِیهِمْ وَ لَا کَانُوا فِی زَمَانِهِمْ وَ لَکِنْ قَتَلَهُمْ أَسْلَافُهُمُ وَ رَضُوا هُمْ بِفِعْلِهِمْ وَ تَوَلَّوْهُمْ عَلَی ذَلِکَ فَأَضَافَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ إِلَیْهِمْ فِعْلَهُمْ وَ جَعَلَهُمْ مِنْهُمْ لِاتِّبَاعِهِمْ إِیَّاهُم.
امام صادق (علیه السلام) آنها با دست خویش انبیا را نکشته‌اند و در زمان آنها نبودند امّا گذشتگانشان آنها را کشتند و ایشان از کار آنها راضی و خوشنود بودند و در عمل آنها را پیروی می‌کردند؛ پس خداوند کار آنها (گذشتگان از یهود) را به این‌ها اضافه کرد و ایشان را به خاطر تبعیّت از آنها در زمره‌شان قرارداد.
العسکری (علیه السلام)- بِالتَّوْرَاهًِْ أَیْ لَیْسَ فِی التَّوْرَاهًِْ الْأَمْرُ بِقَتْلِ الْأَنْبِیَاءِ فَإِذَا کُنْتُمْ تَقْتُلُونَ الْأَنْبِیَاءَ فَمَا آمَنْتُمْ بِمَا أُنْزِلَ عَلَیْکُمْ مِنَ التَّوْرَاهًِْ لِأَنَّ فِیهَا تَحْرِیمَ قَتْلِ الْأَنْبِیَاءِ وَ کَذَلِکَ إِذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ وَ هُوَ الْقُرْآنُ وَ فِیهِ الْأَمْرُ بِالْإِیمَانِ بِهِ فَأَنْتُمْ مَا آمَنْتُمْ بَعْدُ بِالتَّوْرَاهًِْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): أَخْبَرَ اللَّهُ تَعَالَی أَنَّ مَنْ لَا یُؤْمِنُ بِالْقُرْآنِ فَمَا آمَنَ بِالتَّوْرَاهًِْ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَخَذَ عَلَیْهِمُ الْإِیمَانَ بِهِمَا لَا یَقْبَلُ الْإِیمَانَ بِأَحَدِهِمَا إِلَّا مَعَ الْإِیمَانِ بِالْآخَرِ.
امام عسکری (علیه السلام) [منظور آن است که اگر] به تورات [ایمان دارید] زیرا در تورات دستوری برای کشتن انبیاء (علیهم السلام) نیست؛ با این‌حال وقتی شما پیامبران (علیهم السلام) را می‌کشتید در نتیجه به آنچه بر شما نازل شده که همان تورات باشد، ایمان ندارید، زیرا در تورات کشتار پیامبران (علیهم السلام) حرام اعلام شد. همین‌طور شما به محمّد (و آنچه بر او نازل شده که همان قرآن است ایمان نیاورده‌اید در حالی‌که در تورات آمده است که بعد از تورات به قرآن ایمان بیاورید امّا شما بعد از تورات به آن ایمان نیاوردید. رسول‌خدا (فرمود: «خداوند بیان داشته که هرکس به قرآن ایمان نیاورد به تورات نیز ایمان نیاورده است». خداوند از یهودیان پیمان‌گرفته که به هر دو ایمان بیاورند. خدا ایمان به یکی از این دو را بدون دیگری نمی‌پذیرد.