آیه أَ وَ كُلَّما عاهَدُوا عَهْداً نَبَذَهُ فَريقٌ مِنْهُمْ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يُؤْمِنُونَ [100]
و آيا چنين نيست كه هر بار آنها (يهود) پيمانى [با خدا و پيامبر] بستند، گروهى از ايشان آن را شكستند؟! آرى، بيشتر آنان ايمان نمى‌آورند.
الباقر (علیه السلام)- وَ هُوَ یُوَبِّخُ هَؤُلَاءِ الْیَهُودَ الَّذِینَ تَقَدَّمَ ذِکْرُهُمْ وَ عِنَادُهُمْ وَ هَؤُلَاءِ النُّصَّابُ الَّذِینَ نَکَثُوا مَا أُخِذَ مِنَ الْعَهْدِ عَلَیْهِمْ.
امام باقر (علیه السلام) خداوند در این آیه یهودیانی که جریان آنها را ذکرکردیم و ناصبی‌هایی که پیمان‌شکنی کردند را توبیخ و سرزنش می‌کند.
الباقر (علیه السلام)- وَاثَقُوا وَ عَاقَدُوا لَیَکُونَنَّ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) طَائِعِینَ وَ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) بَعْدَهُ مُؤْتَمِرِینَ وَ إِلَی أَمْرِهِ صَابِرِینَ نَبَذَهُ نَبَذَ الْعَهْدَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ وَ خَالَفَهُ ... لَا یَغُرَّنَّکُمْ صَلَاتُکُمْ وَ صِیَامُکُمْ وَ عِبَادَتُکُمُ السَّالِفَهًُْ إِنَّمَا تَنْفَعُکُمْ إِنْ وَافَیْتُمُ الْعَهْدَ وَ الْمِیثَاقَ فَمَنْ وَفَی وُفِیَ لَهُ وَ تَفْضُلُ بِالْإِفْضَالِ عَلَیْهِ وَ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلی نَفْسِهِ وَ اللَّهُ وَلِیُّ الِانْتِقَامِ مِنْهُ.
امام باقر (علیه السلام) هر زمان پیمانی بستند و تأکید نمودند که مطیع محمّد (و علی (علیه السلام) و در این راه فرمانبردار و شکیبا باشند. گروهی از آنها پیمان‌شکنی و مخالفت می‌کنند ... مبادا نماز و روزه و عبادت‌های گذشته شما را بفریبد. این امور زمانی به شما سود می‌بخشد که به عهد و پیمان خود وفادار بمانید. اگر وفا کردید نسبت به شما وفا خواهدشد و مورد محبّت قرار می‌گیرید و هرکه پیمان‌شکنی کند به ضرر خود اوست [چرا که] خداوند مسئول انتقام‌گرفتن از اوست.
الباقر (علیه السلام)- أَکْثَرُ هَؤُلَاءِ الْیَهُودِ وَ النَّوَاصِبِ لا یُؤْمِنُونَ فِی مُسْتَقْبَلِ أَعْمَارِهِمْ لَا یَرْعَوْنَ وَ لَا یَتُوبُونَ مَعَ مُشَاهَدَتِهِمْ لِلْآیَاتِ وَ مُعَایَنَتِهِمْ لِلدَّلَالَاتِ.
امام باقر (علیه السلام) اکثر این یهودیان و نواصب در باقی عمرشان نیز، ایمان نمی‌آورند و با دیدن آیات با مشاهده‌ی محبّت‌ها [ی الهی]، توبه نکرده و ملاحظه‌ی [احکام الهی] را نمی‌نمایند.