آیه أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَ قَدْ كانَ فَريقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ [75]
آيا [شما مسلمانان] انتظار داريد آنها به آيينتان ايمان بياورند؛ با اينكه عدّه‌اى از آنان، سخنان خدا را مى شنيدند و پس از فهميدن، آن را تحريف مى‌كردند؛ در حالى‌كه آگاه بودند؟!
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِنَّهَا نَزَلَتْ فِی الْیَهُودِ قَدْ کَانُوا أَظْهَرُوا الْإِسْلَامِ وَ کَانُوا مُنَافِقِینَ وَ کَانُوا إِذَا رَأَوْا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ وَ إِذَا لَقُوا الْیَهُودَ قَالُوا نَحْنُ مَعَکُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) این آیه در مورد یهودیانی نازل شده که در حال نفاق، اظهار اسلام کرده‌بودند. وقتی پیامبر (را می‌دیدند، می‌گفتند: «ما با شما هستیم» و وقتی یهودیان را مشاهده می‌کردند به آنها نیز می‌گفتند: «ما با شما هستیم».
العسکری (علیه السلام)- فَلَمَّا بَهَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) هَؤُلَاءِ الْیَهُودَ بِمُعْجِزَتِهِ وَ قَطَعَ مَعَاذِیرَهُمْ بِوَاضِحِ دَلَالَتِهِ لَمْ یُمْکِنْهُمْ مُرَاجَعَتُهُ فِی حُجَّتِهِ وَ لَا إِدْخَالُ التَّلْبِیسِ عَلَیْهِ فِی مُعْجِزَاتِهِ قَالُوا: یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله)! قَدْ آمَنَّا بِأَنَّکَ ألرّسول الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) أخوک {أَخَاکَ} هُوَ الْوَصِیُّ وَ الْوَلِیُّ وَ کَانُوا إِذَا خَلَوْا بِالْیَهُودِ الْآخَرِینَ یَقُولُونَ لَهُمْ إِنَّ إِظْهَارَنَا لَهُ الْإِیمَانَ بِهِ أَمْکَنُ لَنَا مِنْ مَکْرُوهِهِ وَ أَعْوَنُ لَنَا عَلَی اصْطِلَامِهِ وَ اصْطِلَامِ أَصْحَابِهِ لِأَنَّهُمْ عِنْدَ اعْتِقَادِهِمْ أَنَّنَا مَعَهُمْ یَقِفُونَنَا عَلَی أَسْرَارِهِمْ وَ لَا یَکْتُمُونَنَا شَیْئاً فَنُطْلِعُ عَلَیْهِمْ أَعْدَاءَهُمْ فَیَقْصِدُونَ أَذَاهُمْ بِمُعَاوَنَتِنَا وَ مُظَاهَرَتِنَا فِی أَوْقَاتِ اشْتِغَالِهِمْ وَ اضْطِرَابِهِمْ وَ أَحْوَالِ تَعَذُّرِ الْمُدَافَعَهًِْ وَ الِامْتِنَاعِ مِنَ الْأَعْدَاءِ عَلَیْهِمْ وَ کَانُوا مَعَ ذَلِکَ یُنْکِرُونَ عَلَی سَائِرِ الْیَهُودِ الْإِخْبَارَ لِلنَّاسِ عَمَّا کَانُوا یُشَاهِدْونَهُ مِنْ آیَاتِهِ وَ یُعَایِنُونَهُ مِنْ مُعْجِزَاتِهِ فَأَظْهَرَ اللَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) رَسُولَهُ عَلَی قُبْحِ اعْتِقَادِهِمْ وَ سُوءِ دَخِیلَاتِهِمْ وَ عَلَی إِنْکَارِهِمْ عَلَی مَنِ اعْتَرَفَ بِمُشَاهَدِهِ {بِمَا شَاهَدَهُ} مِنْ آیَاتِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ وَاضِحِ بَیِّنَاتِهِ وَ بَاهِرِ مُعْجِزَاتِهِ فَقَالَ عَزَّوَجَلَّ أَ فَتَطْمَعُونَ ... .
امام عسکری (علیه السلام) وقتی پیامبراکرم (با معجزات خود یهودیان را مغلوب نموده و با دلایل آشکار خود، بهانه‌ی آنها را قطع کرد به‌طوری‌که امکان مقابله نداشته و نتوانستند مبارزه نمایند و پوشاندن حقّانیّت معجزات پیامبر (ممکن نبود [در مقابل معجزات آن جناب] گفتند: «ای محمّد (! ما ایمان آورده‌ایم به رسالت شما و به اینکه شما هدایت‌کننده و هدایت‌شده‌ی [توسّط خداوند] هستی و علی (علیه السلام) برادرت وصی و ولیّ خدا است». امّا وقتی با سایر یهودیان به خلوت می‌نشستند به آنها می‌گفتند: «این ایمانی که ما به ظاهر آورده‌ایم ما را از ناراحتی‌هایی که از جانب ایشان می‌رسد مصون نگه‌می‌دارد و به ما در نابودکردن او (محمّد () و اصحابش کمک می‌نماید؛ زیرا وقتی آنها خیال می‌کنند از ایشان هستیم به ما اعتماد نموده اسرار خود را در اختیار ما می‌گذارند و چیزی از ما پنهان نمی‌کنند و ما بدین وسیله اطّلاعات آنها را در اختیار دشمنان آنها می‌گذاریم؛ [به این ترتیب دشمنان آنها به کمک ما می‌توانند در هنگام اشتغال و گرفتاری آنان که امکان دفاع و دورکردن دشمن ندارند، قصد آزار و اذیّت آنان را کنند [و بر ایشان حمله نمایند]». [این یهودیان] در عین حال به دیگر یهودیان می‌گفتند «معجزاتی که از پیامبر (دیدید را از باقی مردم مخفی دارید تا به او ایمان نیاورند». امّا خداوند پیامبراکرم (را بر این اعتقاد زشت و مداخلات بی‌جایشان و اینکه در مورد معجزات و دلائل واضح آن جناب، منکر مشاهدات خود هستند، آگاه نمود و فرمود: أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ یُؤْمِنُوا ...
العسکری (علیه السلام)- أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْتَ وَ أَصْحَابُکَ مِنْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ (علیهم السلام) أَنْ یُؤْمِنُوا لَکُمْ هَؤُلَاءِ الْیَهُودِ الَّذِینَ هُمْ بِحُجَجِ اللَّهِ قَدْ بَهَرْتُمُوهُمْ وَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَ دَلَائِلِهِ الْوَاضِحَهًِْ قَدْ قَهَرْتُمُوهُمْ أَنْ یُؤْمِنُوا لَکُمْ وَ یُصَدِّقُوکُمْ بِقُلُوبِهِمْ وَ یُبْدُوا فِی الْخَلَوَاتِ لِشَیَاطِینِهِمْ شَرِیفَ أَحْوَالِکُمْ.
امام عسکری (علیه السلام) [ای پیامبر (] آیا تو و اصحابت از قبیل علی (علیه السلام) و آل پاکش (علیهم السلام) طمع‌دارید که این یهودیانی که به‌وسیله‌ی دلائل و معجزات، آنها را مغلوب کرده‌اید به شما ایمان بیاورند و [آیا طمع دارید که آنان را که] با دلائل واضح، مقهور نمودید شما را تصدیق کنند و برای دوستان شیطان‌صفت خود، مقام عالی و احوال شریف شما را بیان کنند؟!
العسکری (علیه السلام)- وَ قَدْ کانَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ یَعْنِی مِنْ هَؤُلَاءِ الْیَهُودِ مِنْ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ.
امام عسکری (علیه السلام) عدّه‌ای از آنان یعنی بعضی از این یهودیان بنی‌اسرائیل.
العسکری (علیه السلام)- یَسْمَعُونَ کَلامَ اللهِ فِی أَصْلِ جَبَلِ طُورِ سَیْنَاءَ وَ أَوَامِرِهِ وَ نَوَاهِیهِ.
امام عسکری (علیه السلام) [یهودیانی که در زمان حضرت موسی (علیه السلام)] کلام خدا و دستورات و نواهی او را در کنار کوه طور سینا می‌شنیدند.
العسکری (علیه السلام)- یُحَرِّفُونَهُ عَمَّا سَمِعُوهُ إِذَا أَدَّوْهُ إِلَی مَنْ وَرَاءَهُمْ مِنْ سَائِرِ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ.
امام عسکری (علیه السلام) وقتی [علما و بزرگان بنی‌اسرائیل] می‌خواستند آیات [و احکام و دستوراتی] را که [از دستورات الهی و تورات] شنیده بودند به دیگر مردم بنی‌اسرائیل بگویند، آن را تحریف و تغییر می‌دادند.
العسکری (علیه السلام)- وَ عَلِمُوا أَنَّهُمْ فِیمَا یَقُولُونَهُ کَاذِبُونَ.
امام عسکری (علیه السلام) کاملاً متوجّه بودند که آنچه می‌گویند دروغ است.
العسکری (علیه السلام)- وَ هُمْ یَعْلَمُونَ أَنَّهُمْ فِی قِیلِهِمْ کَاذِبُونَ.
امام عسکری (علیه السلام) [تحریف‌کنندگان] می‌دانستند که خود، دروغ می‌گویند.