آیه ۱۰۹ - سوره بقره

امام عسکری (علیه السلام) بیشتر اهل کتاب مایلند که به وسیله‌ی شبهه‌هایی که بر شما عرضه می‌نمایند، شما را از دین برگردانند.

امام علی (علیه السلام) در کتاب الغارات روایت شده است: امیرالمؤمنین (علیه السلام)به معاویه نوشت: «... ما آل‌ابراهیم (علیه السلام) هستیم که مورد حسادت قرارگرفتیم و تو به ما حسادت می‌کنی ... با آنکه زان پیش خواستار پیروزی بر کافران بودند، به او ایمان نیاوردند. (بقره/۱۰۹) وقتی نبیّ ما چیزی را که می‌شناختند برایشان (اهل کتاب) آورد، آن‌ها از روی حسادتی که در وجودشان بود آن را انکار کردند. به‌درستی‌که خداوند بر هر بنده‌ای که بخواهد، از فضلش نازل می‌کند؛ از میان قوم حسادت‌کردند که چرا بعضی از ما بر بعضی دیگر برتری پیدا کرده‌اند؟ آگاه باشید! که ما اهل‌بیت (علیهم السلام)، همان خاندان ابراهیم (علیه السلام) هستیم که مورد حسادت قرارگرفته‌ایم؛ همان‌طور که پدران ما قبل از ما به همین روش مورد حسادت قرارگرفتند و گویی این حسادت سنّت شده است».

امام صادق (علیه السلام) و گناه از هوی و خواهش [نفس] است و انجام آن از سوی مؤمن ناشی از خطا، فراموشی، ناچاری، اکراه و بی‌طاقتی می‌باشد و آنچه (گناهی که) از کافر [سر می‌زند] تعمّد، جحود، تجاوز و حسودی است و این است قول خدای عزّوجلّ: کُفَّاراً حَسَداً مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ

امام عسکری (علیه السلام) از جهل آنان بگذرید و با حجّت‌های خدا، با آنان مقابله کنید و به‌وسیله‌ی آن، کلام باطل آن [مخالفین] را دفع نمایید.

امام علی (علیه السلام)امیرالمومنین (علیه السلام) پس از ضربت‌خوردن فرمود: «اگر من باقی ماندم که خودم ولیّ دَم خویش هستم و اگر از بین رفتم که فناء وعده‌گاه من است و اگر ببخشم گذشت برای من مایه‌ی نزدیکی [به خداست] و برای شما حسنه و خیر است. عفو کنید و گذشت نمایید. آیا دوست ندارید که خدا نیز شما را ببخشد»؟!

امام عسکری (علیه السلام) حَتَّی یَأْتِیَ اللهُ بِأَمْرِهِ تا خداوند [فرمان] عذاب ایشان، فتح مکّه و دیگر وعده‌ها را محقّق کند.