آیه ۲۷۶ - سوره بقره

امام صادق (علیه السلام) مردی از امام صادق (علیه السلام) از معنای فرموده‌ی خداوند: یَمْحَقُ اللهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ پرسید و گفت: «من [در جامعه،] کسی را که ربا می‌خورد [امّا در این حال] مالش افزون می‌شود را می‌بینم [و می‌شناسم] چگونه است»؟ فرمود: «کدام نابودی بالاتر است از آن یک‌درهم [ربا]، که دین را تباه کند، که اگر [شخص رباخوار] توبه هم بکند، در هر صورت، هم مال را از دست داده و هم خود، تنگدست شده است».

پیامبر (صلی الله علیه و آله) خداوند تنها صدقه‌های پاک و طاهر را می‌پذیرد و با دست راستش [که نماد یمن و برکت است] می‌گیرد. [آن را چند برابر کرده] و همان‌طور که یکی از شما کرّه اسب و بچه شتر تازه متولّدشده‌ی خود را پرورش می‌دهد، [آن صدقه را] پرورش می‌دهد تا آنکه حتّی اگر یک لقمه غذا [صدقه داده‌باشد] آن را به اندازه‌ی کوه احد بزرگ [و چند برابر] می‌کند و این آیات در کتاب خداوند: یَمْحَقُ اللهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ و أَنَّ اللهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَأْخُذُ الصَّدَقاتِ (توبه/۱۰۴) تصدیق‌کننده‌ی آن هستند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای [دریافت] همه چیز فرشته‌ای وکیل است، جز صدقه که خداوند به‌دست خویش آن را می‌گیرد. همان‌طورکه یکی از شما فرزندش را تربیت می‌کند، [خداوند] آن صدقه را می‌پروراند تا آنکه [صاحبش] در روز قیامت آن [صدقه] را که به مانند کوه اُحد [چند برابر و بزرگ شده] است، ملاقات کند.