آیه خالِدينَ فيها لا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ [162]
و هميشه در آن (لعن و دورى از رحمت پروردگار) باقى مى‌مانند؛ نه از عذابشان كاسته مى‌شود، و نه مهلتى به آنان داده مى‌شود.
العسکری (علیه السلام)- خالِدِینَ فِیها فِی اللَّعْنَهًِْ فِی نَارِ جَهَنَّمَ.
امام عسکری (علیه السلام) خالِدینَ فیها [یعنی] درآتش دوزخ مورد لعن دائمی قرار می‌گیرند.
العسکری (علیه السلام)- لا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ یَوْماً وَ لَا سَاعَهًًْ.
امام عسکری (علیه السلام) از عذابشان کاسته نمی‌شود، برای یک روز و حتّی یک ساعت.
العسکری (علیه السلام)- لَا یُؤَخَّرُونَ سَاعَهًًْ إِلَّا یَحِلُّ بِهِمُ الْعَذَابُ.
امام عسکری (علیه السلام) ساعتی را به تأخیر نمی‌اندازند [سپری نمی‌کنند] مگر اینکه عذاب بر ایشان واجب شود.