آیه ثُمَّ عَفَونا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [52]
سپس شما را بعد از آن [گناه بزرگ] بخشيديم؛ شايد شكرگزارى كنيد.
العسکری (علیه السلام)- إِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ أَوحَی إِلَی مُوسَی (علیه السلام): یَا مُوسَی‌بْنَ‌عِمْرَانَ (علیه السلام) مَا خَذَلَ هَؤُلَاءِ بِعِبَادَتِی وَ اتِّخَاذِی إِلَهاً إِلَّا لِتَهَاوُنِهِمْ بِالصَّلَاهًِْ عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ (علیهم السلام) وَ جُحُودِهِمْ بِمُوَالاتِهِمْ وَ بِنُبُوَّهًِْ النَّبِیِّ وَ وَصِیَّهًِْ الْوَصِیِّ حَتَّی أَدَّاهُمْ إِلَی أَنِ اتَّخَذُونِی إِلَهاً قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فَإِذَا کَانَ اللَّهُ تَعَالَی إِنَّمَا خَذَلَ عَبَدَهًَْ الْعِجْلِ لِتَهَاوُنِهِمْ بِالصَّلَاهًِْ عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ وَصِیِّهِ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَمَا تَخَافُونَ مِنَ الْخِذْلَانِ الْأَکْبَرِ فِی مُعَانَدَتِکُمْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ قَدْ شَاهَدْتُمُوهُمَا وَ تَبَیَّنْتُمْ آیَاتِهِمَا وَ دَلَائِلَهُمَا ثم قال عزوجل ثُمَّ عَفَوْنا عَنْکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ.
امام عسکری (علیه السلام) خداوند عزّوجلّ به موسی (علیه السلام) وحی کرد «ای موسی‌بن‌عمران (علیه السلام)! آن‌ها خود را در پرستش من و قراردادن من به عنوان خدای خود وا ندادند، مگر بدان سبب که در درود فرستادن بر محمّد (و خاندان پاکش (علیهم السلام) سستی ورزیدند و ولایت ایشان و پیامبری محمّد (و وصایت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را منکر شدند و این سبب شد تا در نهایت گوساله را به خدایی خویش برگزینند». پس در جایی که خداوند آنان را به خاطر سستی در درود فرستادن به محمّد (و وصی او، علی (علیه السلام)، آن‌ها را به جایی رساند که در برابر گوساله خوار شده و آن را پرستیدند، پس شما چرا نمی‌هراسید از آنکه اگر با محمّد (و علی (علیه السلام) دشمنی بورزید، خذلانی بزرگتر ازآنچه نصیب بنی‌اسرائیل شد، نصیب شما گردد. حال آنکه شما محمّد (و علی (علیه السلام) را دیدید و نشانه‌ها و دلایل ایشان بر شما آشکار گشته است، سپس خداوند عزّوجلّ فرمود: ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
العسکری (علیه السلام)- أَیْ عَفَوْنَا عَنْ أَوَائِلِکُمْ عِبَادَتَهُمُ الْعِجْلَ لَعَلَّکُمْ یَا أَیُّهَا الْکَائِنُونَ فِی عَصْرِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) مِنْ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ تَشْکُرُونَ تِلْکَ النِّعْمَهًَْ عَلَی أَسْلَافِکُمْ وَ عَلَیْکُمْ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَالَ (علیه السلام) وَ إِنَّمَا عَفَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُمْ لِأَنَّهُمْ دَعَوُا اللَّهَ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ وَ جَدَّدُوا عَلَی أَنْفُسِهِمُ الْوَلَایَهًَْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ آلِهِمَا الطَّاهِرِینَ فَعِنْدَ ذَلِکَ رَحِمَهُمُ اللَّهُ وَ عَفَا عَنْهُم.
امام عسکری (علیه السلام) خداوند [در این آیه] می‌فرماید: «ما از گوساله‌پرستی اجداد شما درگذشتیم، تا شاید شما ای قوم بنی‌اسرائیل که در عصر محمّد (به سر می‌برید شکرگزار نعمتی باشید که به پیشینیان شما و پس از آن‌ها به شما داده‌ایم». سپس امام (علیه السلام) فرمود: «خداوند عزّوجلّ از آن رو از [خطای] ایشان درگذشت که آنان خداوند را به نام محمّد (و خاندان پاک او (علیهم السلام) خواندند و به این ترتیب ولایت محمّد (علی (علیه السلام) و خاندان پاک ایشان (علیهم السلام) را نزد خود تازه کردند؛ در این هنگام بود که خداوند متعال بر آنان رحم آورد و ایشان را عفو کرد».
العسکری (علیه السلام)- لَعَلَّکُمْ یَا أَیُّهَا الْکَائِنُونَ فِی عَصْرِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) مِنْ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ.
امام عسکری (علیه السلام) شما ای قوم بنی‌اسرائیل که در عصر محمّد (به سر می‌برید.
العسکری (علیه السلام)- تَشْکُرُونَ تِلْکَ النِّعْمَهًَْ عَلَی أَسْلَافِکُمْ وَ عَلَیْکُمْ بَعْدَهُمْ.
امام عسکری (علیه السلام) شاید شما به خاطر این نعمت مغفرت که نصیب نیاکان شما و خود شما شده، شکرگزاری کنید.