آیه زُیِّنَ لِلَّذینَ کَفَرُوا الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ یَسْخَرُونَ مِنَ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ اللهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ [212]
زندگى دنیا براى کافران زینت داده شده‌است؛ [از این رو] افراد باایمان [و تهيدست] را مسخره مى‌کنند؛ در حالى که پرهیزگاران در روز رستاخیز، بالاتر از آنان هستند؛ و خداوند، هرکس را بخواهد بدون حساب روزى مى‌دهد.
الصّادق (علیه السلام)- سَلْ بنی‌اسرائیل کَمْ آتَیْناهُمْ مِنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ جَحَدَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَقَرَّ وَ مِنْهُمْ مَنْ بَدَّلَ وَ مَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُ فَإِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقابِ.
امام صادق (علیه السلام) سَلْ بنی‌اسرائیل کَمْ آتَینَاهم مِّنْ آیةٍ بَینَةٍ فرمود: از بنی‌اسرائیل افرادی بودند که ایمان آوردند و کسانی بودند که انکار نمودند و برخی [به حقّانیّت این آیات] اذعان نموده و برخی [آن آیات را] تغییر دادند. وَ مَن یبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّه مِن بَعْدِ مَا جَاءتْه فَإِنَّ اللّه شَدِیدُ الْعِقَابِ.
الحسن (علیه السلام)- فَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ قَالَ یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ: مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَإِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ فَوَقَعَ فِی قُلُوبِهِمْ مَا وَقَعَ تَکَلَّمُوا فِیمَا بَیْنَهُمْ سِرّاً حَتَّی قَالَ أَحَدُهُمَا لِصَاحِبِهِ: مَنْ یَلِی بَعْدَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَ مَنْ یَلِی بَعْدَکَ هَذَا الْأَمْرَ لَا نَجْعَلُهَا فِی أَهْلِ الْبَیْتِ (أَبَداً فَنَزَل وَ مَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُ فَإِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقابِ ثُِمَّ نَزَلَت: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ. وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا إلی قَولِهِ وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ.
امام حسن (علیه السلام) زمانی که این آیه: ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً [به مردم] برسان. (مائده/۶۷) نازل شد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) روز غدیرخم فرمود: «هرکس من مولای اویم، علی (علیه السلام) مولای اوست. خدایا! دوستدار او را دوست و دشمن او را دشمن بدار». پس آن چیزی که اتّفاق افتاد (تفرقه و نفاق)، در قلب‌هایشان به وقوع پیوست و درباره‌ی آن، بین خود پنهانی سخن گفتند. تا بدانجا که یکی از آن دو نفر به دوستش گفت: «چه کسی پس از نبی (صلی الله علیه و آله) به ولایت می‌رسد؟ و چه کسی بعد از تو سرپرستی این امر را برعهده می‌گیرد؟ هرگز ما این امر را به دست اهل بیت نمی‌سپاریم». پس این آیه نازل شد: وَ مَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُ فَإِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقابِ. سپس این آیه نازل شد: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا ... تا آنجا که می‌فرماید: وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ (آل عمران/۱۰۵).