آیه فَوَيْلٌ لِلَّذينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْديهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَليلاً فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْديهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ [79]
پس واى بر آنها كه نوشته‌اى با دست خود مى‌نويسند، سپس مى‌گويند: «اين، از طرف خداست». تا آن را به بهاى اندكى بفروشند. پس واى بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند؛ و واى بر آنان از آنچه [از اين راه] به دست مى‌آورند.
العسکری (علیه السلام)- هَذِهِ لِقَوْمٍ مِنَ الْیَهُودِ.
امام عسکری (علیه السلام) این آیه در حقّ قومی از یهود نازل شده است.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- کَانَ قَوْمٌ مِنْهُمْ یُحَرِّفُونَ التَّوْرَاهًَْ وَ أَحْکَامَهُ ثُمَّ یَدَّعُونَ أَنَّهُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) قومی از یهود تورات و احکام آن را تحریف می‌کرده و می‌گفتند [این جملات] از جانب خدا آمده است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ قَدْ بَیَّنَ اللَّهُ تَعَالَی قِصَصَ الْمُغَیِّرِینَ بِقَوْلِهِ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ‌بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً وَ بِقَوْلِهِ وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِیقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ وَ بِقَوْلِهِ إِذْ یُبَیِّتُونَ ما لا یَرْضی مِنَ الْقَوْلِ بَعْدَ فَقْدِ ألرّسول مِمَّا یُقِیمُونَ بِهِ أَوَدَ بَاطِلِهِمْ حَسَبَ مَا فَعَلَتْهُ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَی بَعْدَ فَقْدِ مُوسَی (علیه السلام) وَ عِیسَی (علیه السلام) مِنْ تَغْیِیرِ التَّوْرَاهًِْ وَ الْإِنْجِیلِ وَ تَحْرِیفِ الْکَلِمِ عَنْ مَوَاضِعِه.
امام علی (علیه السلام) خداوند داستان تحریف‌کنندگان را در عبارات متعدّد بیان‌می‌کند. آنجا که می‌فرماید: فَوَیْلٌ لِلَّذینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَیْدیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلیلاً و در این سخن الهی و همانا گروهی از آنان کلام خود را به آهنگ کلام خدا قرائت می‌کنند [تا کسی به تحریفشان پی نبرد] و نیز این سخن شبانه به بیان سخنانی می‌پردازند که خدا راضی نیست بعد از فقدان رسول‌خدا (در صدد تغییر چیزهایی برآمدند که بطلانش را می‌پسندیدند؛ مانند آنچه یهود و نصاری عمل کردند و پس از فقدان موسی (علیه السلام) و عیسی (علیه السلام) کتاب‌های تورات و انجیل را تغییر داده و به تحریف کلام الهی پرداختند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ: قُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)! وَ مَا وَیْلٌ؟ قَالَ: وَادٍ فِی جَهَنَّمَ أَکْثَرُ أَهْلِهِ مُعَادُوکَ وَ الْقَاتِلُونَ لِذُرِّیَّتِکَ وَ النَّاکِثُونَ لِبَیْعَتِک.
امام علی (علیه السلام) گفتم: «ای رسول‌خدا (! منظور از وَیْلٌ چیست»؟ فرمودند: «سرزمینی در جهنّم است که بیشتر اهل آن از دشمنان و قاتلان ذریّه‌ی تو و از بیعت‌شکنانت می‌باشند».
العسکری (علیه السلام)- کَتَبُوا صِفَهًًْ زَعَمُوا أَنَّهَا صِفَهًُْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ هِیَ خِلَافُ صِفَتِهِ وَ قَالُوا لِلْمُسْتَضْعَفِینَ مِنْهُمْ هَذِهِ صِفَهًُْ النَّبِیِّ الْمَبْعُوثِ فِی آخِرِ الزَّمَانِ أَنَّهُ طَوِیلٌ عَظِیمُ الْبَدَنِ وَ الْبَطْنِ أَصْهَبُ الشَّعْرِ وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) بِخِلَافِهِ وَ هُوَ یَجِیءُ بَعْدَ هَذَا الزَّمَانِ بِخَمْسِمِائَهًِْ سَنَهًٍْ وَ إِنَّمَا أَرَادُوا بِذَلِکَ لِتَبْقَی لَهُمْ عَلَی ضُعَفَائِهِمْ رِئَاسَتُهُمْ وَ تَدُومَ لَهُمْ إِصَابَاتُهُمْ وَ یَکُفُّوا أَنْفُسَهُمْ مَئُونَهًَْ خِدْمَهًِْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ خِدْمَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ أَهْلِ خَاصَّتِهِ.
امام عسکری (علیه السلام) از خودشان صفتی را که پنداشته‌بودند مربوط به محمّد (است نوشتند؛ در حالی‌که آن خلاف ویژگی‌های آن حضرت بود. و به مردم مستضعف (عوام و نادانان) خود گفتند: «این خصوصیّت پیغمبر آخرالزّمان است؛ او فردی قدبلند، تنومند با شکمی بزرگ و موهای قرمز است». در حالی‌که مشخّصات آن حضرت خلاف آنها بود و اینکه [می‌گفتند]: «او پانصدسال پس از این زمان خواهد آمد». و از گفتن این بافته‌ها تنها قصد ابقای ریاست خود بر آن ضعفا و تداوم نفوذ بر آنان را داشتند و خود را از زحمت خدمت به رسول‌خدا (و خدمت به علی (علیه السلام) و اهل‌بیت (علیهم السلام) و خاصّان او بازمی‌داشتند.
الباقر (علیه السلام)- أَنَّهُمْ عَمَدُوا إِلَی التَّوْرَاهًِْ وَ حَرَّفُوا صِفَهًَْ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) لِیُوقِعُوا الشَّکَّ بِذَلِکَ عَلَی الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الْیَهُودِ ... کَانَ صِفَتُهُ فِی التَّوْرَاهًِْ أَسْمَرَ رَبْعَهًًْ فَجَعَلُوهُ آدَمَ (علیه السلام) طِوَالًا.
امام باقر (علیه السلام) علماء یهود قصد تغییر تورات را کردند و صفات پیامبر (را در آن تحریف کردند تا مستضعفان (عوام و نادانان) یهودی به شک بیفتند [و به پیامبر (ایمان نیاورند]. مشخّصات قیافه‌ی پیامبر (در تورات «سبزه» و «معتدل‌القامهًْ» بود؛ آنها (علمای یهود) آن را به «گندمگون» و «بلندقامت» تغییردادند.
ابن‌عباس (رحمة الله علیه)- إِنَّ أَحْبَارَ الْیَهُودِ وَجَدُوا صِفَهًَْ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) مَکْتُوبَهًًْ فِی التَّوْرَاهًِْ أَکْحَلَ أَعْیَنَ رَبْعَهًًْ حَسَنَ الْوَجْهِ فَمَحَوْهُ مِنْ التَّوْرَاهًِْ حَسَداً وَ بَغْیاً.
ابن‌عباس (رحمة الله علیه) دانشمندان یهود مشخّصات پیامبراکرم (را در تورات چنین مشاهده‌کردند که او «مژگان سیاه»، «چشمان درشت»، «قامت معتدل» و «چهره‌ی زیبا» دارد. [آنان] از روی حسادت و ستمگری آن را تغییر دادند.
الصّادق (علیه السلام)- خَرَجَ عَبْدُ اللَّهِ‌بْنُ‌عَمْرِوبْنِ‌الْعَاصِ مِنْ عِنْدِ عُثْمَانَ فَلَقِیَ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام)، فَقَالَ لَهُ یَا عَلِیُّ (علیه السلام)! بِتْنَا اللَّیْلَهًَْ فِی أَمْرٍ نَرْجُو أَنْ یُثَبِّتَ اللَّهُ هَذِهِ الْأُمَّهًَْ، فَقَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام): لَنْ یَخْفَی عَلَیَّ مَا بَیَّتُّمْ فِیهِ، حَرَّفْتُمْ وَ غَیَّرْتُمْ وَ بَدَّلْتُمْ تِسْعَمِائَهًِْ حَرْفٍ، ثَلَاثَمِائَهًٍْ حَرَّفْتُمْ، وَ ثَلَاثَمِائَهًٍْ غَیَّرْتُمْ، وَ ثَلَاثَمِائَهًٍْ بَدَّلْتُمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ.
امام صادق (علیه السلام) عبدالله پسر عمروبن‌عاص از نزد عثمان خارج شد. امیرالمومنین (علیه السلام) را دید و به ایشان گفت: «ای علی (علیه السلام)! شب را در امری و در سخن‌گفتن درباره‌ی موضوعی به صبح رساندیم که امیدواریم [با آن تصمیمات] خداوند این امّت را ثابت‌قدم و ماندگار بدارد». امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: «آنچه که شما شبانه درباره‌ی آن سخن گفتید و پیرامون آن شب را به صبح رساندید بر من پوشیده‌نیست؛ شما نهصد حرف را تحریف‌کرده و تغییرداده و جابجاکردید؛ سیصدحرف را تحریف‌کردید و سیصد سخن را تغییرداده و سیصد کلام را جابجا کردید. پس وای بر کسانی‌که به دست خود کتاب می‌نویسند سپس می‌گویند این سخن ازجانب پروردگاراست».
العسکری (علیه السلام)- فَوَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ مِنْ هَذِهِ الصِّفَاتِ الْمُحَرَّفَاتِ الْمُخَالِفَاتِ لِصِفَهًِْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) الشِّدَّهًُْ لَهُمْ مِنَ الْعَذَابِ فِی أَسْوَءِ بِقَاعِ جَهَنَّمَ.
امام عسکری (علیه السلام) وای بر آنان به‌خاطر این اوصاف ساختگی که بر خلاف اوصاف واقعی محمّد (و علی (علیه السلام)، تحریف کرده و در کتاب (تورات) نوشتند. آنها به سخت‌ترین عذاب در دردناک‌ترین جاهای دوزخ گرفتار می‌شوند.
العسکری (علیه السلام)- وَیْلٌ لَهُمْ الشِّدَّهًُْ مِنَ الْعَذَابِ ثَانِیَهًًْ مُضَافَهًًْ إِلَی الْأُولَی مِمَّا یَکْسِبُونَهُ مِنَ الْأَمْوَالِ الَّتِی یَأْخُذُونَهَا إِذَا ثَبَتُوا أَعْوَامَهُمْ {أَثْبَتُوا عَوَامَّهُمْ} عَلَی الْکُفْرِ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ الْجَحْدِ لِوَصِیِّهِ أَخِیهِ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَلِیِّ اللَّهِ.
امام عسکری (علیه السلام) وای بر آنان و عذاب دو چندان نصیب آنان می‌شود؛ عذابی که ناشی از کسب اموال [حرام] است که از عوام خود می‌گرفتند؛ عوام آنها که [با شنیدن کلمات آنان] بر کفرشان نسبت به محمّد رسول‌خدا (و دشمنی با برادرش علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام)، ولیّ خدا ثابت‌قدم شده بودند.