آیه فَجَعَلْناها نَكالاً لِما بَيْنَ يَدَيْها وَ ما خَلْفَها وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقينَ [66]
ما اين مجازات را درس عبرتى براى مردم آن زمان و نسلهاى بعد از آنان، و اندرزى براى پرهيزگاران قرار داديم.
العسکری (علیه السلام)- فَجَعَلْناها تِلْکَ الْمَسْخَهًَْ الَّتِی أَخْزَیْنَاهُمْ وَ لَعَنَّاهُمْ بِهَا نَکالًا.
امام عسکری (علیه السلام) [خداوند میفرماید]: آن [مسخشدن] که بهوسیلهی آن، [اصحاب سبت] را خوار و لعنت کردیم، کیفری برای ایشان بود.
العسکری (علیه السلام)- عِقَاباً وَ رَدْعاً.
امام عسکری (علیه السلام) [منظور از نکالاً]، عقوبت و طردکردن است.
العسکری (علیه السلام)- بَیْنَ یَدَیِ الْمَسْخَهًِْ مِنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُوبِقَاتِ الَّتِی اسْتَحَقُّوا بِهَا الْعُقُوبَاتِ.
امام عسکری (علیه السلام) [دلیل مسخشدن آنها این بود که] آنها گناهانی مرتکب شدهبودند که مستحقّ مسخ، شدهبودند.
الباقر (علیه السلام)- لِمَا مَعَهَا یَنْظُرُ إِلَیْهَا مِنْ أَهْلِ الْقُرَی.
امام باقر (علیه السلام) برای هریک از آنها که به هنگام آن عقوبت، حضور داشت و به آن مینگریست.
العسکری (علیه السلام)- لِلْقَوْمِ الَّذِینَ شَاهَدُوهُمْ بَعْدَ مَسْخِهِمْ.
امام عسکری (علیه السلام) برای قومی است که ایشان را پس از آنکه مسخ شدند، مینگریستند.
ابن عباس (رحمة الله علیه)- وَ مَا خَلْفَهَا مِمَّنْ بَعْدَهَا مِنْ بَنِیإِسْرَائِیلَ.
ابنعباس (رحمة الله علیه) منظور از آن افرادی که پس از آنها میآیند، نوادگان و فرزندان بنیاسرائیل [و یهودیان] است.
العسکری (علیه السلام)- یَرْتَدِعُونَ عَنْ مِثْلِ أَفْعَالِهِمْ لَمَّا شَاهَدُوا مَا حَلَّ بِهِمْ مِنْ عِقَابِنَا.
امام عسکری (علیه السلام) [افراد همعصر با مسخشدگان و کسانی که پس از آنها آمدند]، پس از مشاهدهی عذابی که ما در حقّ ایشان روا دانستیم، از انجام اعمالی همانند اعمال آنها، امتناع ورزیدند.
العسکری (علیه السلام)- الذِینَ یَتَّعِظُونَ بِهَا فَیُفَارِقُونَ الْمُخْزِیَاتِ وَ یَعِظُونَ بِهَا النَّاسَ وَ یُحَذِّرُونَهُمُ الْمُرْدِیَاتِ.
امام عسکری (علیه السلام) کسانیکه از آن پندگرفته و از آنچه که خوارکننده است، فاصله میگیرند و مردم را نصیحت میکنند و ایشان را از آنچه که مردود است، برحذرمیدارند.
الصّادق (علیه السلام)- نَحْنُ وَ لَنَا فِیهَا مَوْعِظَهًٌْ.
امام صادق (علیه السلام) منظور ماییم و برای ما نیز در آن پندی هست.