آیه يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْكافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ [254]
اى کسانى که ایمان آورده‌اید! از آنچه به شما روزى داده‌ایم، انفاق کنید؛ پیش از آنکه روزى فرار رسد که در آن، نه خرید و فروشى هست [تا بتوانید نجات را خریدارى کنید]، و نه دوستى سودى دارد، و نه شفاعتى شامل حالتان مى‌شود و کافران، خود ستمکارند.
الباقر (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ قَالَ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ عَلَی مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فِیمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ فِی الضَّعِیفَیْنِ یَعْنِی النِّسَاءَ وَ الْیَتِیمَ فَإِنَّمَا هُمْ عَوْرَهًٌْ.
امام باقر (علیه السلام) امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی سخن خداوند أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ فرمود: «از کنیزانی که خداوند توانایی تملّکشان را به شما بخشیده است، انفاق کنید و در حقّ ضعیفان که همان زنان وکودکان می‌باشند، پرهیزکار باشید زیرا آن‌ها گرفتار عیب و نقص (کمبود مالی) هستند».
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ أَی صداقهًْ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ یعنی در آن روز، صدقه به کار نمی‌آید.
الصّادق (علیه السلام)- فَأَیْنَ یَا مُفَضَّلُ الْآیَاتُ مِنَ الْقُرْآنِ فِی أَنَّ الْکَافِرَ ظَالِمٌ قَالَ نَعَمْ یَا مَوْلَایَ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ وَ الْکَافِرُونَ هُمُ الْفاسِقُونَ وَ مَنْ کَفَرَ وَ فَسَقَ وَ ظَلَمَ لَا یَجْعَلُهُ اللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ الصّادق (علیه السلام) أَحْسَنْتَ یَا مُفَضَّلُ.
امام صادق (علیه السلام) امام صادق (علیه السلام) در خطاب به مفضّل فرمود: «ای مفضّل! آیا می‌دانی کدام آیات قرآن است که کافر را ظالم دانسته است»؟ عرض کرد: «آری ای مولای من! این آیه است: الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ و کافران همان فاسقانند؛ کسی که کافر، فاسق و ظالم باشد، خدا او را پیشوای مردم قرار نمی‌دهد». حضرت فرمود: «احسنت ای مفضل»!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الْمُخَالِفُ لِعَلِیٍ (علیه السلام) بَعْدِی کَافِرٌ وَ الشَّاکُّ بِهِ مُشْرِک.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) کسی‌که پس از من با علی (علیه السلام) مخالفت کند، کافر و آنکه درباره‌ی او شک کند، مشرک می‌باشد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ نَاصَبَ عَلِیّاً (علیه السلام) حَارَبَ اللَّهَ وَ مَنْ شَکَّ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) فَهُوَ کَافِرٌ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) هرکس با علی (علیه السلام) دشمنی کند، با خدا نبرد کرده است و آنکه درباره‌ی [حقّانیّت] او شک کند، کافر است.