آیه ۱۹۷ - سوره بقره

امام باقر (علیه السلام) شوّال، ذی‌القعده و ذی‌الحجّه، ماه‌های حج می‌باشند و مردم، تنها، باید در این ماه‌ها به حج بروند.

امام صادق (علیه السلام) [منظور،] ماه شوّال، ذی‌القعده و ذی‌الحجّه است. هرکس عازم حج باشد، از موقعی‌که هلال ذی‌القعده رؤیت شد، باید موی سر خود را انبوه کند. و هرکس عازم عمره باشد، از یک ماه قبل، باید موی سر خود را انبوه و از اصلاح آن خودداری نماید.

امام صادق (علیه السلام) فریضه‌ی حج تنها در این ماه‌هایی که خداوند فرموده است: الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ واجب می‌شود.

امام باقر (علیه السلام) فَرَضَ، به معنای لبّیک‌گفتن و إشعار (شکافتن کوهان شتر قربانی، تا خون روی بدنش بریزد که علامت این باشد که این شتر برای قربانی کردن مهیّا شده است) و تقلید (ریسمان یا بند یا کفش به گردن گوسفند انداختن است. تا نشانه‌ی آن باشد که این گوسفند برای قربانی کردن انتخاب شده‌است.) است. پس هرکدام از آن‌ها را که انجام دهد، حج را بر خود واجب کرده است.

امام صادق (علیه السلام) معاویه‌ًْبن‌عمار گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «رفث» همان آمیزش جنسی است و «فسوق» همان دروغگویی و فحّاشی است و «جدال» این است که فرد بگوید: «آری! به خدا چنین است» [یا] «نه به خدا! چنین نیست». (یعنی بر سر حرف خود اصرار بی‌جا ورزد) بدان که، اگر حاجی سه نوبت متوالی سوگند راست بخورد، جدل کرده است و باید یک قربانی تقدیم کند و گوشت آن را به مستمندان بدهد و اگر یک سوگند دروغ بخورد، جدل کرده است و باید یک قربانی تقدیم کند و گوشت آن را صدقه کند. سپس امام (علیه السلام) افزود: [در حج] از تفاخر بپرهیزید.

امام کاظم (علیه السلام) علیّ‌بن‌جعفر گوید: از برادرم موسی‌بن‌جعفر (علیه السلام) پرسیدم: «معنای رفث، فسوق و جدال چیست و کفّاره‌ی کسی که آن‌ها را [در حال احرام] انجام دهد، چیست»؟ حضرت پاسخ داد: «رفث، به معنای آمیزش [جنسی] و فسوق، به معنای دروغ و فخر و مباهات است و جدال، این است که مرد بگوید: «نه! به خدا قسم»! یا «آری! به خدا قسم»! پس هر شخص محرم که آمیزش کند، باید شتر یا [گاوی] را قربانی نماید و اگر نتوانست، [باید] یک گوسفند، قربانی کند و اگر شخص مُحرم مرتکب فسق شود، باید صدقه بدهد [که همان قربانی کردن است]».

امام صادق (علیه السلام) امّا «رفث» [که به معنی هرگونه انگیزه‌ی شهوت جنسی است در اینجا به معنی] جماع و آمیزش جنسی است. و «فسوق» [که به معنی بیرون‌رفتن از حدود حقّ و مسئولیّت آن است، در اینجا] دروغ‌گویی است. مگر نشنیده‌ای که خدا فرموده است: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد، درباره‌ی آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید ... (حجرات/۶) و «جدال» [که به معنی درگیری و ستیزه در گفتگو برای تحمیل نظر است]، آن گفتاری از آدمی است که مرتّب بگوید: «نه! به خدا سوگند»! و «آری! به خدا سوگند»!

امام صادق (علیه السلام) عبدالله حلبی از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که در حج فرمود: خداوند شرطی را بر مردم لازم شمرده و پاداش هم برای ایشان تعهّد نموده است پس هرکس که به آن شرط عمل کند، خداوند هم به تعهّدش وفا خواهدنمود عرض کردم: «شرطی که خدا بر ایشان نموده چیست؟ و چه پاداشی بر عهده گرفته است»؟ فرمود: آنچه شرط کرده که بر عهده‌ی آنان است، این است که فرموده: فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ و امّا آنچه به عنوان پاداش برای آنان است، در دنباله‌ی همین آیات فرموده است: فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقی ... گفتم: «شخصی که [در حالت احرام] جماع نموده می‌فرمایید چکار باید بکند»؟ فرمود: «قربانی‌کردن شتری بر او لازم است و اگر زن با شهوت خود به شهوت مرد کمک کرده، بر هر دوی آن‌ها لازم است که دو شتر قربانی کنند؛ ولی اگر زن میل به جماع نداشته چیزی بر او نیست و میان زن و مرد جدایی انداخته می‌شود تا مردم کوچ نمایند و به مکانی برسند که در آنجا مرتکب آن عمل شده‌اند». گفتم: «اگر از راه دیگری رفتند، نظر مبارکتان چیست؟ می‌توانند با هم بروند»؟ فرمود: «آری»! عرض کردم: «نظر شما درباره‌ی «فسوق» چه می‌باشد؟ با آنکه از آن بزرگتر است، چرا حدّی برایش قرار داده نشده است»؟ فرمود: «از خدا آمرزش بخواهد و «لبّیک اللّهمّ لبّیک ...» بگوید». عرض کردم: «نظر شما درباره‌ی کسی که مبتلا به جدال شود، چیست»؟ فرمود: «اگر بیش از دو بار جدال کرد، بر آن کسی‌که به حق جدل کرده (قسم خورده) واجب است، گوسفندی بکشد، و بر کسی‌که بر خطا جدل کرده (قسم دروغ خورده)، واجب است، گاوی بکشد».