آیه وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ أللهُ إِنَّ أللهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ [222]
و از تو، درباره‌ي حیض [و عادت ماهانه] سؤال مى‌کنند، بگو: «مایه‌ي ناراحتى و آلودگى است؛ از این رو در حال حیض، از زنان کناره‌گیرى کنید. و با آنها نزدیکى ننمایید، تا پاک شوند. و هنگامى که پاک شدند! آنگونه که خدا به شما فرمان داده، با آنها آمیزش کنید! چرا که خداوند، هم توبه‌کنندگان را دوست دارد، و هم پاکان را».
الصّادق (علیه السلام)- سُئِلَ أَبِی (علیه السلام) عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْفُرُوجِ فِی الْقُرْآنِ وَ عَمَّا حَرَّمَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی سُنَّتِهِ فَقَالَ الَّذِی حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَرْبَعَهًٌْ وَ ثَلَاثُونَ وَجْهاً سَبْعَهًَْ عَشَرَ فِی الْقُرْآنِ وَ سَبْعَهًَْ عَشَرَ فِی السُّنَّهًِْ فَأَمَّا الَّتِی فِی الْقُرْآنِ فَالزِّنَا ... وَ الْحَائِضُ حَتَّی تَطْهُرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْن.
امام صادق (علیه السلام) از پدرم درباره‌ی عمل زناشوئی که خدای عزّوجلّ در قرآن حرام فرموده و آنچه را که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) در سنّت خود حرامش دانسته است سؤال شد. فرمود: آنچه خدای عزّوجلّ حرامش فرموده سی و چهار نوع است که هفده صورت آن در قرآن است و هفده صورتش در سنّت. امّا آنچه در قرآن است. زنا ... و [نزدیکی با] زن حائض است تا وقتی‌که از حیض پاک شود که خدای عزّوجلّ می‌فرماید: وَلاَ تَقْرَبُوهنَّ حَتَّیَ یطْهرْنَ.
الصّادق (علیه السلام)- المَرْأَهًُْ تَحِیضُ تَحْرُمُ {یَحْرُمُ} عَلَی زَوْجِهَا أَنْ یَأْتِیَهَا فِی فَرْجِهَا لِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْنَ فَیَسْتَقِیمُ لِلرَّجُلِ أَنْ یَأْتِیَ امْرَأَتَهُ وَ هِیَ حَائِضٌ فِیمَا دُونَ الْفَرْجِ.
امام صادق (علیه السلام) بر مرد حرام است که با زن حائض از طریق فرج آمیزش کند؛ زیرا خداوند می‌فرماید: وَلاَ تَقْرَبُوهنَّ حَتَّیَ یطْهرْنَ؛ پس مرد تنها می‌تواند با زن حائض خود، از طریقی غیر از طریق فرج مقاربت کند.
الباقر (علیه السلام)- الْحَیْضُ مِنَ النِّسَاءِ نَجَاسَهًٌْ رَمَاهُنَ اللَّهُ بِهَا قَالَ: وَ قَدْ کُنَّ النِّسَاءُ فِی زَمَنِ نُوحٍ (علیه السلام) إِنَّمَا تَحِیضُ الْمَرْأَهًُْ فِی کُلِّ سَنَهًٍْ حَیْضَهًًْ حَتَّی خَرَجْنَ نِسْوَهًٌْ مِنْ حِجَابِهِنَّ وَ هُنَّ سَبْعُمِائَهًِْ امْرَأَهًٍْ فَانْطَلَقْنَ فَلَبِسْنَ الْمُعَصْفَرَاتِ مِنَ الثِّیَابِ وَ تَحَلَّیْنَ وَ تَعَطَّرْنَ ثُمَّ خَرَجْنَ فَتَفَرَّقْنَ فِی الْبِلَادِ فَجَلَسْنَ مَعَ الرِّجَالِ وَ شَهِدْنَ الْأَعْیَادَ مَعَهُمْ وَ جَلَسْنَ فِی صُفُوفِهِمْ فَرَمَاهُنَّ اللَّهُ بِالْحَیْضِ عِنْدَ ذَلِکَ فِی کُلِّ شَهْرِ أُولَئِکَ النِّسْوَهًُْ بِأَعْیَانِهِنَّ فَسَالَتْ دِمَاؤُهُنَّ فَخَرَجْنَ مِنْ بَیْنِ الرِّجَالِ وَ کُنَّ یَحِضْنَ فِی کُلِّ شَهْرٍ حَیْضَهًًْ. قَالَ: فَأَشْغَلَهُنَّ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بِالْحَیْضِ وَ کَسَرَ شَهْوَتَهُنَّ. قَالَ: وَ کَانَ غَیْرُهُنَّ مِنَ النِّسَاءِ اللَّوَاتِی لَمْ یَفْعَلْنَ مِثْلَ فِعْلِهِنَّ یَحِضْنَ فِی کُلِّ سَنَهًٍْ حَیْضَهًًْ. قَالَ: فَتَزَوَّجَ بَنُو اللَّاتِی یَحِضْنَ فِی کُلِّ شَهْرٍ حَیْضَهًًْ بَنَاتِ اللَّاتِی یَحِضْنَ فِی کُلِّ سَنَهًٍْ حَیْضَهًًْ. قَالَ: فَامْتَزَجَ الْقَوْمُ فَحِضْنَ بَنَاتُ هَؤُلَاءِ فِی کُلِّ شَهْرٍ حَیْضَهًًْ وَ قَالَ وَ کَثُرَ أَوْلَادُ اللَّاتِی یَحِضْنَ فِی کُلِّ شَهْرٍ حَیْضَهًًْ لِاسْتِقَامَهًِْ الْحَیْضِ وَ قَلَّ أَوْلَادُ اللَّاتِی لَا یَحِضْنَ فِی السَّنَهًِْ إِلَّا حَیْضَهًًْ لِفَسَادِ الدَّمِ قَالَ فَکَثُرَ نَسْلُ هَؤُلَاءِ وَ قَلَّ نَسْلُ أُولَئِک.
امام باقر (علیه السلام) حیض زنان نجاستی است که خداوند آن را بر زنان [برای همیشه] افزود. و زنان در زمان نوح (علیه السلام) فقط یک بار در سال حیض می‌شدند تا آنکه تعداد هفتصد زن از حجابشان خارج شدند و حرکت کردند و لباس‌های رنگی خوش‌عطر پوشیدند و خود را با زیور آلات آراستند و عطر زدند. سپس خارج شده و در شهر پخش شدند. با مردان همنشین شده، در جشن‌هایشان شرکت کرده و در صفوف ایشان نشستند. پس خداوند در آن وقت، ماهی یک مرتبه حیض را بر زنان اشرافی آن روز اضافه نمود. پس خونشان جاری گشت و از بین مردان خارج شدند و [به این ترتیب] زنان در هر ماه یکبار حیض شدند. خداوند متعال آنها را به حیض مشغول کرد و شهوتشان را خرد کرد و دیگر زنانی که مثل آن زنان عمل نکرده بودند سالی یکبار حیض می‌شدند تا آنکه پسران زنانی که ماهی یکبار حیض می‌شدند با دختران زنانی که سالی یکبار حیض می‌شدند ازدواج کردند. [سپس] قوم مخلوط شدند و دختران آنها در هر ماه یک‌مرتبه حیض شدند. فرزندان زنانی که در هر ماه حیض می‌شدند به سبب مقاومت حیض، زیاد گشت و تعداد فرزندان زنانی که یک مرتبه در سال حیض می‌شدند به جهت آلودگی خونشان کم گشت و نسل آنان زیاد و نسل ایشان کم شد و خدای عزیز فرمود: در حالت قاعدگی، از آنان کناره‌گیری کنید! و با آنها نزدیکی ننماید، تا پاک شوند!
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْنَ یَعْنِی النِّسَاءَ لَا تَأْتُوهُنَّ فِی الْفَرْجِ حَتَّی یَغْتَسِلْنَ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْنَ یعنی تا زمانی که زنان غسل نکرده‌اند، در فرج ایشان دخولی انجام ندهید.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إنَّ اللهَ ... أَنَّهُ کُرِهَ لِلرَّجُلِ أَنْ یَغْشَی امْرَأَتَهُ وَ هِیَ حَائِضٌ فَإِنْ غَشِیَهَا فَخَرَجَ الْوَلَدُ مَجْذُوماً أَوْ أَبْرَصَ فَلَا یَلُومَنَّ إِلَّا نَفْسَه.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) خداوند ... برای مرد ناپسند می‌داند که با همسرش در حال حیض در آمیزد که اگر چنانچه زن را به انجام این کار واداشت و فرزند آنان مبتلا به جذام یا پیس به دنیا آمد، کسی جز خویش را ملامت نکند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عُذَافِرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ: قَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّه (علیه السلام): تَرَی هَؤُلَاءِ الْمُشَوَّهِینَ خَلْقُهُمْ؟ قَالَ قُلْتُ: نَعَمْ! قَالَ: هَؤُلَاءِ الَّذِینَ آبَاؤُهُمْ یَأْتُونَ نِسَاءَهُمْ فِی الطَّمْثِ.
امام صادق (علیه السلام) امام صادق (علیه السلام) در خطاب به عذافر صیرفی فرمود: «آیا این افراد زشت و بدشکل را می‌بینی»؟ گفت: «بله»! فرمود: «این‌ها کسانی هستند که پدران آنها در حیض با زنان خود درآمیختند».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عُمَرَ‌بْنِ‌یَزِیدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) مَا لِلرَّجُلِ مِنَ الْحَائِضِ؟ قَالَ: مَا بَیْنَ أَلْیَتَیْهَا وَ لَا یُوقِب.
امام صادق (علیه السلام) عمربن‌یزید پرسید: آیا مرد می‌تواند با همسر حائض خود مقاربت کند؟ حضرت پاسخ داد: می‌تواند میان دو ماهیچه‌ی باسن او، مقاربت کند ولی نمی‌تواند در فرج او نزدیکی کند.
الصّادق (علیه السلام)- سَأَلَ عُبَیْدُ‌اللَّهِ‌بْنُ‌عَلِیٍّ الْحَلَبِیُّ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْحَائِضِ مَا یَحِلُ لِزَوْجِهَا مِنْهَا؟ قَالَ: تَتَّزِرُ بِإِزَارٍ إِلَی الرُّکْبَتَیْنِ وَ تُخْرِجُ سُرَّتَهَا ثُمَّ لَهُ مَا فَوْقَ الْإِزَار.
امام صادق (علیه السلام) عبیداللَّه‌بن‌علی‌حلبی از امام صادق (علیه السلام) سؤال کرد: «چه چیز از زن حائض بر شوهرش جایز است»؟ آن حضرت فرمود: لُنگی را تا زانوان به خودش ببندد و نافش را بیرون بگذارد، آن مقدار که بالای لنگ است از آن شوهر (حلال) است.
الصّادق (علیه السلام)- قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللهُ قَالَ هَذَا فِی طَلَبِ الْوَلَدِ فَاطْلُبُوا الْوَلَدَ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ الله
امام صادق (علیه السلام) سخن خدای عزّوجلّ: فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللهُ در باب طلب فرزند است. پس فرزند را از جایی که خداوند فرمان داده است [از طریق مشروع در آمیزش با همسر خود]، درخواست نمایید.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ اللَّهَ أَعْطَی التَّائِبِینَ ثَلَاثَ خِصَالٍ لَوْ أَعْطَی خَصْلَهًًْ مِنْهَا جَمِیعَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَنَجَوْا بِهَا قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ فَمَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ لَمْ یُعَذِّبْهُ وَ قَوْلُهُ فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِیمِ وَ ذَکَرَ الْآیَاتِ وَ قَوْلُهُ إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ الْآیَهًَْ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) خداوند توبه‌کنندگان را سه ویژگی بخشید که اگر یکی از آنها را به اهل آسمان‌ها و زمین عطا می‌نمود، یقیناً به‌وسیله‌ی آن نجات پیدا می‌کردند [این سه آیه‌ای که تلاوت خواهم کرد این سه ویژگی را بیان می‌کنند]. آیه‌ی: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و آیه: پس کسانی را که توبه‌کرده و راه تو را پیروی می‌کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! (غافر/۱۰) و آیات پس از آن را ذکر کرد و [این نیز] کلام پروردگار است: إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللهَ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ ...
الصّادق (علیه السلام)- تُوبُوا إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ادْخُلُوا فِی مَحَبَّتِهِ فَإِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ الْمُؤْمِنُ تَوَّابٌ.
امام صادق (علیه السلام) به‌سوی خدای عزّوجلّ توبه کنید و در محبّت او وارد شوید که: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و مؤمن بسیار توبه می‌کند.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَشَدُّ فَرَحاً بِتَوْبَهًِْ عَبْدِهِ مِنْ رَجُلٍ أَضَلَ رَاحِلَتَهُ وَ زَادَهُ فِی لَیْلَهًٍْ ظَلْمَاءَ فَوَجَدَهَا فَاللَّهُ أَشَدُّ فَرَحاً بِتَوْبَهًِْ عَبْدِهِ مِنْ ذَلِکَ الرَّجُلِ بِرَاحِلَتِهِ حِینَ وَجَدَهَا.
امام باقر (علیه السلام) خوشحالی خداوند از توبه‌ی بنده‌اش، بیشتر از خوشحالی فردی است که بار، توشه و آبش را در شب تاریک گم کرده، سپس آن را پیدا می‌نماید. خداوند از توبه‌ی بنده‌اش، بیشتر از آن شخص زمانی که توشه‌ی راهش را می‌یابد، خوشحال می‌شود.
الصّادق (علیه السلام)- القَاذِفُ إِذَا تَابَ وَ کَانَ عَدْلًا جَازَتْ شَهَادَتُهُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ لَا وَجْهَ لِرَدِّ شَهَادَهًِْ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ کَانَ عَدْلًا وَ قَدِ اسْتَثْنَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی ذِکْرِ رَدِّ شَهَادَهًِْ الْقَاذِفِ مَنْ تَابَ فَقَالَ وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَهًًْ أَبَداً ثُمَّ اسْتَثْنَی فَقَالَ إِلَّا الَّذِینَ تابُوا.
امام صادق (علیه السلام) شهادت شخص یاوه‌گو و بددهان، چنانچه عادل بوده و توبه نماید، جایز و صحیح است و خداوند عزّوجلّ فرمود: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و برای ردّ شهادت کسی‌که خداوند او را دوست دارد و عادل هم می‌باشد، دلیلی وجود ندارد و خداوند عزّوجلّ در بیان قبول‌نکردن شهادت یاوه‌گو، کسی را که توبه کرده استثناء نموده و فرمود: «هیچ‌گاه شهادت‌دادن این افراد مقبول نخواهدبود، امّا بعد از آن استثنا کرده و فرمود: مگر کسانی که توبه کنند».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَ اللَّهَ یُحِبُ الْعَبْدَ الْمُفَتَّنَ التَّوَّابَ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ ذَلِکَ مِنْهُ کَانَ أَفْضَل.
امام صادق (علیه السلام) خداوند بنده‌ی امتحان‌شده و توبه‌کننده را دوست می‌دارد و اگر کسی این مقدار هم [گناه و توبه] نداشته باشد بهتر است.
الصّادق (علیه السلام)- خَلَقَ اللَّهُ الْقَلْبَ طَاهِراً صَافِیاً وَ جَعَلَ غِذَاءَهُ الذِّکْرَ وَ الْفِکْرَ وَ الْهَیْبَهًَْ وَ التَّعْظِیمَ وَ إِذَا شِیبَ الْقَلْبُ الصَّافِی بِتَغْذِیَتِهِ بِالْغَفْلَهًِْ وَ الْکَدَرِ صُقِلَ بِمِصْقَلَهًِْ التَّوْبَهًِْ وَ نُظِّفَ بِمَاءِ الْإِنَابَهًِْ لِیَعُودَ إِلَی حَالَتِهِ الْأَوَّلَهًِْ وَ جَوْهَرَتِهِ الْأَصْلِیَّهًِْ الصَّافِیَهًِْ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِین.
امام صادق (علیه السلام) خدا دل را پاک و زلال آفریده و خوراکش را ذکر، اندیشه، هیبت و تعظیم ساخته و چون دل پاک، با خوارکی‌ای چون غفلت و کدورت، آلوده شود، با توبه درخشان می‌گردد و با آب انابه پاک می‌شود؛ تا به حال نخست و گوهر اصلی زلال خود برگردد. خداوند عزّوجلّ فرموده است: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- اللَّهُمَّ فَإِنَّا التَّائِبُونَ الْخَاشِعُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ فَهُمُ الْأَبْدَالُ الَّذِینَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ الْمُطَهَّرُونَ نُظَرَاؤُهُمْ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (.
امام علی (علیه السلام) [امام (علیه السلام) در وصف گروهی از یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمود: آنان کسانی هستند که می‌گویند:] «پروردگارا! ما توبه‌کننده، خشوع‌کننده، رکوع‌کننده و سجده‌کننده هستیم». ایشان، ابدال و مردم کم‌نظیری هستند که خداوند عزّوجلّ، چنین توصیفشان نمود: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و نمونه‌ی چنین افرادی در آل‌محمّد (صلی الله علیه و آله) هستند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الاسْتِنْجَاءُ بِالْمَاءِ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ هُوَ خُلُقٌ کَرِیمٌ وَ لَیْسَ لِأَحَدٍ تَرْکُهُ. قَالَ وَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنِ امْرَأَهًٍْ أَتَتِ الْخَلَاءَ فَاسْتَنْجَتْ بِغَیْرِ الْمَاءِ. فَقَالَ: لَا یُجْزِیهَا إِلَّا أَنْ لَا تَجِدَ الْمَاءَ.
امام علی (علیه السلام) در کتاب خدا تطهیر مخرج غائط، به‌وسیله‌ی آب سفارش شده که این قول خداوند عزّوجلّ است: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و این‌کار، خوی نیکوییست که ترک آن بر هیچ کس جایز نیست از رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی زنی که به دستشویی رفته و خود را بدون آب از نجاست (غائط) پاک کرده، سؤال شد. حضرت فرمود: «این کار برای او صحیح نمی‌باشد، مگر آنکه آب نیابد».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الِاسْتِنْجَاءُ بِالْمَاءِ بَعْدَ الْحِجَارَهًِْ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ هُوَ خُلُقٌ کَرِیمٌ وَ إِزَالَهًُْ النَّجَاسَهًِْ وَاجِبَهًٌْ وَ لَیْسَ لِأَحَدٍ تَرْکُهَا.
امام علی (علیه السلام) از بین‌بردن نجاست (تطهیر مخرج غائط) به‌وسیله‌ی آب، پس از [جواز حکم تطهیر مخرج غائط، با] سنگ، در کتاب خدا آمده و این است کلام خداوند: إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ و این کار خوی نیکوییست. از بین بردن نجاست واجب می‌باشد و کسی جایز به ترک آن نیست.
الصّادق (علیه السلام)- کَانَ النَّاسُ یَسْتَنْجُونَ بِالْکُرْسُفِ وَ الْأَحْجَارِ ثُمَّ أُحْدِثَ الْوُضُوءُ وَ هُوَ خُلُقٌ کَرِیمٌ فَأَمَرَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ صَنَعَهُ وَ أَنْزَلَ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ.
امام صادق (علیه السلام) مردم، با پنبه و سنگ [موضع غائط] خود را تمیز می‌کردند. سپس شستشوی با آب که خوی پسندیده‌ای است [بین مسلمانان رواج یافت و] مورد استفاده قرار گرفت. رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نیز به آن امر فرموده و خود نیز با آب، خود را تمیز می‌نمود. پس خداوند این آیه را نازل فرمود: إِنَّ اللهَ یحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیحِبُّ الْمُتَطَهرِینَ.