آیه وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهيمَ إِلاَّ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ وَ لَقَدِ اصْطَفَيْناهُ فِي الدُّنْيا وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ [130]
جز افراد سفيه و نادان، چه كسى از آيين ابراهيم، [كه آيين پاكى و يگانه‌پرستى است] روى‌گردان خواهدشد؟! ما او را در دنيا برگزيديم؛ و او در آخرت، از صالحان است.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْمِلَّهًُْ الْإِمَامَهًُْ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) منظور از مِلَّةِ إِبْراهیمَ [در این آیه]، امامت [و سرپرستی] است.
السّجّاد (علیه السلام)- مَا أَحَدٌ عَلَی مِلَّهًِْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) إِلَّا نَحْنُ وَ شِیعَتُنَا وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْهَا بِرَاء.
امام سجاد (علیه السلام) هیچ‌کس جز ما و شیعیان ما [وارد] در ملّت ابراهیم (علیه السلام) نیست و سایر مردم از آن دور هستند.
الصّادق (علیه السلام)- قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ لِجَمِیعِ أَرْوَاحِ بَنِی‌آدَمَ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی قَالَ: أَوَّلُ مَنْ قَالَ بَلَی، مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) فَصَارَ بِسَبْقِهِ إِلَی بَلی سَیِّدَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ أَفْضَلَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ فَمَنْ لَمْ یُجِبْ عَنْ هَذِهِ الْمَسْأَلَهًِْ بِجَوَابِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فَقَدْ رَغِبَ عَنْ مِلَّتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَ وَ مَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَه.
امام صادق (علیه السلام) وقتی که خدا به ارواح بنی‌آدم خطاب کرد که آیا من پروردگار شما نیستم؟ (اعراف/۱۷۲) همه گفتند: «بلی»! اوّل کسی‌که «بلی» گفت محمّد (بود. از آن رو که به گفتن «بلی» سبقت جست، سیّد اوّلین و آخرین و افضل پیغمبران و مرسلین گردید؛ هرکس در جواب این پرسش همان جواب ابراهیم (علیه السلام) را ندهد از ملّت او روی‌گردان است و خدا فرموده است: وَ مَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهیمَ إِلاَّ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) کَتَبَ إِلَی مُعَاوِیَهًَْ ... قَالَ اللَّهُ لِإِبْرَاهِیمَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی لَکُمُ الدِّینَ أَ فَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّتِهِ وَ قَدِ اصْطَفَاهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ هُوَ فِی الْآخِرَهًِْ مِنَ الصَّالِحِینَ أَمْ غَیْرَ الْحَکَمِ تَبْغِی حَکَماً أَمْ غَیْرَ الْمُسْتَحْفِظِ مِنَّا تَبْغِی إِمَاماً الْإِمَامَهًُْ لِإِبْرَاهِیمَ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ تَبَعٌ لَهُمْ لَا یَرْغَبُونَ عَنْ مِلَّتِهِ.
امام علی (علیه السلام) علی (علیه السلام) به معاویه نوشت ... خداوند به ابراهیم (علیه السلام) فرمود: خداوند برای شما دین را برگزید. آیا درحالی‌که خداوند در دنیا ابراهیم (علیه السلام) را برگزید و در آخرت او را از صلحا قرار داد، تو از آیین او روی می‌گردانی یا غیر از این حکم، حکمی را می‌پسندی یا غیر از ما محافظان دین خدا امامی را می‌طلبی؟! امامت از آنِ ابراهیم (علیه السلام) و ذریّه‌ی او و مؤمنینی است که از ایشان پیروی می‌کنند و از آیین او روی بر نمی‌گردانند».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ المُفَضَّلِ‌بنِ‌عُمَرَ، عَنِ الصَّادِقِ جَعفَرِ‌بنِ‌مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فِی حَدِیثٍ لَهُ {ذَکَرَ فِیهِ الکَلمَاتِ الَّتِی ابتَلَی اللهُ بِهِنَّ إِبرَاهِیمَ (علیه السلام)} قَالَ: ... ثُمَّ اصْطِفَاءُ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ إِیَّاهُ فِی الدُّنْیَا ثُمَ شَهَادَتُهُ لَهُ فِی الْعَاقِبَهًِْ أَنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ فِی قَوْلِهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَ وَ لَقَدِ اصْطَفَیْناهُ فِی الدُّنْیا وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ وَ الصَّالِحُونَ هُمُ النَّبِیُّ وَ الْأَئِمَّهًُْ (علیهم السلام) الْآخِذُونَ عَنِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ أَمْرَهُ وَ نَهْیَهُ وَ الْمُلْتَمِسُونَ لِلصَّلَاحِ مِنْ عِنْدِهِ وَ الْمُجْتَنِبُونَ لِلرَّأْیِ وَ الْقِیَاسِ فِی دِینِه.
پیامبر ( مفضل‌بن‌عمر حدیثی طولانی از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که در آن از کلماتی که خدا ابراهیم (علیه السلام) را با آن‌ها آزمود یاد شده است: خداوند او (حضرت ابراهیم (علیه السلام)) را در دنیا برگزید؛ و برای او گواهی داد که سرانجام از نیکان و شایستگان است (در آخر همین آیه) که فرمود او را در دنیا برگزیدیم و به‌راستی او در آخرت از نیکان است و نیکان همان پیامبر و امامانند که امر و نهی خدای عزّوجلّ را دریافت کرده از درگاه حضرت او درخواست صلاح می‌کنند و نیز از رأی [شخصی] و قیاس در دین خدا پرهیز می‌نمایند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَا فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) زَوَّجْتُکِ سَیِّداً فِی الدُّنْیَا وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِین.
پیامبر ( ای فاطمه (سلام الله علیها)! تو را به ازدواج مردی درآوردم که در دنیا سرور و آقاست و او در آخرت [نیز] از شایستگان و صالحین است.